แล้วใจเราจะเบาสบาย : กลอนหก
๏ ฝนกระหน่ำ
หลังยามบ่าย.................เหมือนส่งท้าย เพื่อไพรสัณฑ์
ที่ขาดน้ำ
ข้ามเดือนวัน..........................ให้หฤหรรษ์ สายัณห์เย็น
๏ เมฆฝนคล้อย
ลอยลาจาก..................อุ้มน้ำมาก ใหญ่-หนักเห็น
กลับลอยได้
ไร้ลำเค็ญ..........................โดดเด่นเป็น ณ ปัศจิม(ปัศจิม=ทิศตะวันตก)
๏ อยู่บนโลก
ใบเดียวกัน.......................ต่างประจัญ โศกศัลย์-ยิ้ม
ต่างพบยาม
ความอด-อิ่ม.......................ต่างเปรมปริ่ม ประสบปอง
๏ มีโลกธรรม์
สัมพันธ์ทอด....................เวรกรรมสอด รับสนอง
มีสิ่งหวัง
ตั้งใจจอง...............................เป็นครรลอง ครองชีวา
๏ ความยากเย็น
เป็นเรื่องใหญ่...............กว่าจะได้ ดังปรารถนา
ต้องดิ้นรน
โดนน้ำตา............................ไหลอาบหน้า ระอาจินต์
๏ พอใจเท่า
ที่เราได้...........................ที่เราไม่ ไล่ถวิล
มิรันทด
ลดมลทิน................................จากชีวิน จินดามัย
๏ รู้จักอด
รู้จักทน...............................รู้จักจน(กว่า) จะพ้นได้
รู้จักทำ
ความเข้าใจ.............................ในสัจจา ปัญญาเจริญ
๏ แล้วใจเรา
จะเบาสบาย.....................ลำเค็ญหาย คลายห่างเหิน
แล้วเวลา
จะดำเนิน..............................อย่างเพลิดเพลิน มิเกินการ ฯ
๒๔ กันยายน ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น