อย่าแคร์คนชั่ว : กาพย์สุรางคนางค์๒๘

อย่าแคร์คนชั่ว : กาพย์สุรางคนางค์๒๘

๏    ...........................อย่าแคร์ คนชั่ว

โง่เขลา เมามัว............ชั่วชาติ บัดสี

ถือสา คนโฉด.............ประโยชน์ ไม่มี

หนทาง ที่ดี................ตั้งสติ ปัญญา

๏    ...........................คนชั่ว โฉดเขลา

ไม่พ้น มนเมา..............เสื่อมเศร้า แสวงหา

ทำชั่ว ได้ชั่ว................ติดตัว ตรึงตรา

เวรกรรม ธรรมดา..........ชั่วช้า สนองคืน

๏    ............................อย่าเศร้า เสียใจ

เขาทำ สิ่งใด................ให้กรม ขมขื่น

ก็คน มันชั่ว..................อย่ามัว ฝันฝืน

ความดี ทีดื่น................หยิบยื่น แด่เรา

๏    .............................อย่าคบ คนชั่ว

คนเห็น แก่ตัว...............หัวใจ ไร้เสาว์(เสาว-=ดี,งาม)

อยู่ให้ ไกลห่าง.............ต่างคน ต่างเนา

จะข้าม ความเขลา.........โศกเศร้า เสียใจ

๏    .............................จงภาค ภูมิที่

เราเป็น คนดี.................พิชยา สาไถย(พิชย-=ชนะ)

กมล พ้นปราศ...............พยาบาท กาจไกร

ผ่องผุด ชุติใส...............ดั่งประกาย ดารา

๏    .............................จิตยัง ตั้งมั่น

พอใจ ในกรรม์..............สร้างสรรค์ คุณค่า

ศีลธรรม ความดี............สุธี สัตยา

น้อยนัก ในหล้า.............หาใคร คล้ายเรา

๏    ..............................คนชั่ว ช่าง(มี)มาก

คนดี สิหายาก................ร้อย-พัน-หมื่นเท่า

พบคน ชั่วช้า..................(เป็นเรื่อง)ธรรมดา คิดเอา

อย่าใคร่ ใจเบา...............โศกเศร้า เสียใจ ฯ

๑๑ มีนาคม ๒๕๕๘