อย่าปองดอง : กลอนหก

อย่าปองดอง : กลอนหก

๏    ข้าวบูดเน่า กับข้าวดี.................ขืนอัปรีย์ (เอา)ไปปะปน

กินไม่ได้ ซ้ำร้ายผล......................ข้าวดีดล โยนทิ้งยอม

๏    ปลาเน่าเหม็น เห็นตัวเดียว.........ปราศเฉลียว เที่ยวถนอม

(เก็บ)ปนปลาดี ที่พูนล้อม..............ปลาดีพร้อม พลอยเน่าเหม็น

๏    คนชั่วเจต เศษสวะ...................ไร้จริยะ ธรรมจำเจน

ทรามสาไถย มิวายเว้น..................ปกติเดน อย่าเห็นศรี

๏    ทำปิดหู สู่ปิดตา.......................อ้างคำว่า " สามัคคี "

นิรโทษ โฉดชั่วชี้..........................คบคนดี สันติหวัง

๏    คิดหรือว่า (มัน)จะเลิกชั่ว ?.........เลิกทำตัว น่าชิงชัง ?

หยุดหยาบช้า สามานย์สังค์ ?..........เป็นกำลัง สร้างชาติไทย ?(สังค์=การข้องอยู่)

๏    มีแต่มัน จะมั่นอก......................พรรคพวกดก กันยกใหญ่

มีแต่มัน ยิ่งมั่นใจ..........................(ทำ)ผิดกฎหมาย ไร้โทษมี

๏    ไม่เข็ดหลาบ กับอาชญา.............เหิมเกริมกล้า บ้าบัดสี

สร้างเดือดร้อน ซ้อนทวี...................เหยียบคนดี ย่ำบ้านเมือง

๏    ข้าวบูดเน่า (ต้อง)เอาไปทิ้ง..........อย่าสุงสิง คน(เลี้ยง)ไม่เชื่อง

ทำลายชาติ อนาถเนือง....................หยุดยักเยื้อง เปลื้องปองดอง ฯ

(ปอง-ดอง ; คนละความหมายกับ ปรองดอง)

๑๐ มีนาคม ๒๕๕๘