สรรสร้างสร้างสรรค์ : กลอนเจ็ด
๏ ใบไม้ หลายหล่น บนใบหญ้า...............อำลา
ก้านกิ่ง ทิ้งทอดหาย
พฤกษชาติ บัดนี้
(ดู)มิต่างตาย.................โดดเดี่ยว เดียวดาย ไร้ภิรมย์
๏ หลังฝน ปรนเปรอ
เลอชุ่มฉ่ำ................ดื่มด่ำ อำมฤต พิสิฐสม(พิสิฐ=วิเศษ)
กิ่งไม้
รายรุม ตา(ใบ)ปุ่มปม......................อุดม ใบผลิ ลลิตา(ลลิต=น่าเอ็นดู,สวยงาม)
๏ ความคิด สร้างสรรค์
บันดาลสุข.............ช่วยปลุก เร้าใจ ให้เริงร่า
ความคิด แปลกใหม่
ไขอิสรา....................คิดดี ปรีดา สถาพร
๏ เปิดใจ ไปกับ
สรรพสิ่ง........................เป็นจริง/จินตนา อดิศร
ประหนึ่ง ขอบหล้า
ฟ้าอมร........................ที่....สุด หยุดหย่อน กำจรจล
๏ หัวใจ ไม่มี
ที่สิ้นสุด.............................อย่าหยุด รุดย่าง สร้างกุศล
แม้โลก ไม่เปลี่ยน
หมุนเวียนวน.................ผู้คน อัตคัด แคลนสัตยา
๏ ติดทราม ตามเขลา
ลำเนาแหล่ง............ไม่แบ่ง แยกมี สิเน่หา
เท่ากับ หยาบใจ
ไร้ปัญญา........................ไม่อาจ พัฒนา ชีวานนท์
๏ สรรสร้าง อย่างใคร่
ไร้ขอบเขต..............วิเศษ ศรัทธา ละโฉดฉล
หาใช่ ให้กลับ
หวนสัปดน.........................มืดมน วนคิด วิปริตเป็น
๏ สร้างสรรค์ จากการ
เลือกสรรสร้าง.........สว่าง ทางทิศ วิจิตรเห็น
ใสสด งดงาม
เพียรบำเพ็ญ......................เฉกเช่น ใบไม้ ผลิใหม่เอย ฯ
๓ มีนาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น