ความรักและดอกกุหลาบ : กลอนคติรัก
๏ แสงสุดท้าย ปลายทิพา
มาประสบ...........ผืนพิภพ สงบพร้อม รัตติผัน
ความเคลื่อนไหว
ในวิถี ของชีวัน.................กลับสู่กาล ใกล้สันติ นิทราทร(นิทราทร=นิทร+อาทร)
๏ ประจักษ์ยล สนธยา
มาช้าเชื่อง...............สูรย์รังค์เรือง เฟื่องรุจี อดิศร
แจ่มจรัส
ชัชวาล นานบวร...........................กว่าเก่าก่อน ซ่อนนัยยะ (ฤดู)หนาวจะกลาย
๏ กุมภาพันธ์ กรรณิการ์
เร่งผลิต..................ดอกกุหลาบ จับจิต ทุกทิศหมาย
เป็นสัญลักษณ์
สากล ท้นกระจาย.................แทน " ความรัก
" ทักทาย ให้แก่กัน
๏ มอบกุหลาบ=มอบความรัก ?
อย่ามักง่าย....หากรักคล้าย ไม้ดอก ย่อมหยอกหยัน
ดอกไม้ดู
อยู่ได้ ไม่กี่วัน..............................ก็แปรผัน แห้งเหี่ยว เปลี่ยวฤดี
๏ สีสันรัก หากเสื่อมไว
คล้ายกุหลาบ...........ไม่ปลื้มปลาบ แม้รับไป (ก็)ไร้สุขี
เปล่าประโยชน์
เป็นโทษแท้ แก่ชีวี...............เพราะรักมี อิทธิผล ล้นติดตาม
๏ ความสัมพันธ์ สัญญา
ประทับจิต..............รักเป็นพิษ ลิดรอนสุข ทุกข์หลากหลาม(สัญญา=ความจำ)
รักชั่วครู่
อยู่ชั่วคราว ปวดร้าวลาม.................มีรสทราม กำสรด กดดันทรวง
๏ ขอรักที่ ทานทน เช่นต้นกุหลาบ...............ขยายพันธุ์ ขยันตราบ ขนาบสรวง
คอยออกดอก
งอกงาม อร่ามรวง..................เก่าเหี่ยวหาย ใหม่แทนท่วง ทดทวี
๏ แดด-ลม-ฝน ผจญได้
ไร้ระย่อ.................หนามแหลมก็ ต่อต้าน การกดขี่
เพริศสีสัน
พรรณราย ให้ชีวี.........................เป็นสุขศรี เพราะมีรัก พิทักษ์เอย
ฯ(พรรณราย=งามผุดผ่อง)
๗ กุมภาพันธ์
๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น