เราคือ "
ความรัก " : กลอนคติเตือนใจ
(ฉันทลักษณ์ที่ผมคิดประดิษฐ์ขึ้นเอง)
๏
(หนุ่มสาว)........................เธอรู้จักเราบ้างไหม ?
เราคือของที่ใครๆ...................ต่างคิดหมายใคร่ครอบครอง
เพียงแค่เปิดใจรับ...................เราพร้อมสรรพประทับสนอง
มิใยยังร่ำร้อง.........................เรียกหาเราก้องท้องนภา
๏ เราหรือก็คือ "ความรัก"....เธอรู้จัก ? แน่ใจหรือ ?
เยาว์วัยยังใสซื่อ.....................ก็ยึดถือ(เป็น)ยอดปรารถนา
ทุ่มเททั้งจิตใจ.......................ไม่เสียดายทรัพย์-เวลา
ฯลฯ
มอบแม้แต่กายา.....................เป็นกามาบรรณาการ
๏
ไม่ฟังผู้ใหญ่สอน................ลักแอบซ่อนซุกซ้อนเป็น
ทำ(กับ)เราเหมือนของเล่น.......ดังเฉกเช่นเห็นของหวาน
รักง่ายไร้จรรยา......................ทำชั่วช้าใจสามานย์
โฉดฉลเช่นคนพาล.................ก่อพฤติการณ์ตามชอบใจ
๏ เมื่อนั้นพลันจะรู้..................เรา(ความรัก)คือผู้ทุรบาล(ทุรบาล=ทุร+บาล)
มอบทุกข์มหาศาล..................แด่คนพาลผู้สาไถย
ทำลายอนาคต.......................ฝันสวยสดหมดสิ้นไป
มอบแต่น้ำตาให้.....................จนตราบตายใจตรอมตรม
๏
แต่ผู้รู้จักหลัก.....................ไม่รีบรัก(จะ)ไม่หนักใจ
รอจนตนเติบใหญ่....................และเข้าใจสิ่งใด(เหมาะ)สม
รู้จักข่มจิตใจ..........................(ละ)เว้นสิ่งใด(ที่ทำ)ให้โสมม
ราคีไม่นิยม............................อบรมจินต์เปี่ยมศีลธรรม
๏ เรา(ความรัก)จักเป็นเช่นเทพา.......นำชีวาสุขศานติ์
สดชื่นรื่นดวงมาน....................อยู่สำราญทุกเช้าค่ำ
เภทไร้ภัยไม่มี.........................ชั่วชีวีสิรินำ
เกิดคุณาอุปถัมภ์......................จงจดจำสำคัญเทอญ
ฯ
๖ กุมภาพันธ์
๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น