ทำใจให้สงบเย็น : กาพย์ฉบัง๑๖

ทำใจให้สงบเย็น : กาพย์ฉบัง๑๖

๏    รอนๆอ่อนแสงสุรทิน................ไร้ลับกับดิน

จนสิ้น คคนางค์ รังสี(คคนางค์=ฟ้า)

๏    เคลื่อนขจรต้อนรับราตรี...............คือสุคันธมาลี

พญาพงพีสัตตบรรณ

๏    อวล อบ พลบค่ำจำนรรจ์...............เคล้าลมเหมันต์

ถึงความฝันใฝ่ไกลพ้น

๏    ปรารถนาฟ่องฟ้า นภดล.............ทั่วหล้าสากล

เลิศล้นสุคนธ์มณฑา(มณฑา=ต้นไม้ในสวรรค์)

๏    พ้องพจน์บทเพลงดาริกา..............รับขวัญจันทิมา(ดาริกา=ดาว,จันทิมา=จันทร์)

โสภาสถิตพิสมัย

๏    ล้วนของกำนัลอันวิไล..............เลิศล้ำอำไพ

มอบให้โดยไม่หวงแหน

๏    แด่ชนพ้นชั่วทั่วแดน..............จงอย่าแร้นแค้น

สุขใจได้แม้นยากเข็ญ

๏    ขัดสนเพียงใดให้เย็น..............ทำใจให้เป็น

เฉกเช่นเพ็ญพรรณจันทรา

๏    ไร้มลทินพินทุพา................พิสุทธิ์อุตส่าห์(พินทุ=จุด)

อย่าโศกาอุราศัลย์

๏    ชีวิตใครไม่ต่างกัน..............ช่างแม้นแสนสั้น

อย่ายึดมั่น..ขันติเทอญ ฯ

๙ มกราคม ๒๕๕๗