ลูก : โคลงสี่สุภาพ

ลูก : โคลงสี่สุภาพ

๑. มารดารักษ์ครรภ์เก้า...............เดือนครบ

ไม่ยอมสิ่งใดกระทบ..................กระเทือนได้

เดินดั่งย่องบาทสบ....................บถสืบ

กินแต่ของดีให้.........................หล่อเลี้ยงผดุงครรภ์ ฯ

๒. อุตสาห์หาความรู้...................ตระเตรียม

ครรภ์ที่โตปานเทียม...................โอ่งไว้

นอน-ลุก-นั่งคอยเจียม................ดวงจิต

ชีวิตลำบากไซร้.........................ไป่ท้อระทม ฯ

๓. คลอดลูกเจ็บแทบสิ้น...............ชีวา

เสียงแรกลูกเพียงสุธา.................หลั่งท้น(สุธา=น้ำอมฤต)

โอบลูกอุ่นอุรา...........................เอมอิ่ม

นมแม่รสชาติข้น.........................แด่เจ้าดูดกิน ฯ

๔. คอยโอบคอยอุ้มแม้.................เดินเป็น

คอบปลอบคอยเคี่ยวเข็ญ.............ขับสู้

คอยพาเที่ยวพาเห็น....................โลกใหญ่

คอยส่งไปเรียนรู้.........................เพื่อให้พัฒนา ฯ

๕. เสียเวลาครึ่งคล้อย..................ชีพวาร

เสียทรัพย์นานัปการ....................กูลเกื้อ

เสียดายไม่เคยพาน....................คิดขบ

เสียเพื่อสืบเลือดเนื้อ...................รุ่งเรื้องพงศ์พันธุ์ ฯ

๖. การมี " ลูกชั่ว " แม้น................(ลูก)มรณา

อัคคีผลาญทรัพยา......................หมดม้วย

บิดาแลมารดา............................เป็นหมัน

พงศ์พันธุ์พินาศด้วย......................ลูกไร้คุณธรรม ฯ

๗. มีลูกผู้พรั่งพร้อม......................อาจาร(อาจาร=ความประพฤติดี )

ก่อประโยชน์แก่สาธารณ์...............สรรค์สร้าง

พฤฒิกฤดาการ...........................เป็นปราชญ์(พฤฒิ=ความเจริญ,กฤดาการ=ที่ทำแล้ว)

ประเสริฐสิ่งสุดสล้าง.....................ชาติเชื้อชีวิน ฯ

๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๖