รักตัวเอง ? : กลอนคติเตือนใจ

รักตัวเอง ? : กลอนคติเตือนใจ

๏    กิจกรรม ธรรมชาติ เดรัจฉาน.............สืบสัน ชาตญาณ บันดาลไส

ตัณหา อารมณ์ อุดมใจ........................จิตไร้ ประทิน ถือศีลธรรม

๏    ความเห็น แก่ตัว-เอาตัวรอด..............ถ่ายทอด ทั่วใน ใจสัตว์ส่ำ

อัศจรรย์ บรรดา พฤกษากรรม................ยังทำ ดั่งเช่น เห็นแก่ตัว

๏    " ธรรมชาติ " ชีวา กระนั้นหรือ ?..........ยึดถือ " อัตตา คติ "ทั่ว

หรือเพียง ภพนี้ ที่หมองมัว....................ผลักดัน พันพัว ชั่วบาปพิตร(พิตร=ของเครื่องปลื้มใจ)

๏    ความเห็น แก่ตัว ของหัวใจ................ทำให้ ใจดำ อำมหิต

เบียดเบียน ผู้อื่น ชื่นชูชิต.......................ไม่คิด ผิด-ชอบ กรอบชั่ว-ดี

๏    ยึดตัว ของตน ยลที่ตั้ง......................ใครทุกข์ ก็ช่าง หวังสุขี

จึงเกิด พฤติกรรม์ ราญราวี......................ไม่มี ที่สุด มนุษย์ชน

๏    ไม่ควร เรียกว่า " รักตัวเอง "...............เพราะการ ข่มเหง คืออกุศล

ไม่เกิด ประโยชน์ โปรดตัวตน..................อย่างคน ใจสัตว์ คิดคาดกัน

๏    คน" รัก ตัวเอง " ควรเพ่งหา................กระทำ กรรมา ตราตรวจขัน

อย่าล่วง ละเมิด เริดศีลธรรม์....................นิโรธ โทษทัณฑ์ สำราญใจ(เริด=ค้างอยู่,นิโรธ=ความดับ)

๏    เพียรสร้าง ความดี มีกุศล....................เพื่อผล ประเสริฐ เพริศผ่องใส
ชีวัน ปกป้อง ต้องทำไป..........................โดยให้ เว้นเวียน เบียนเบียดเอย ฯ

๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๖