ตามรักษาจิต : กาพย์ฉบัง ๑๖

ตามรักษาจิต : กาพย์ฉบัง ๑๖

๏    ฝนตกตลอดทั้งคืน............เช้าช่างแช่มชื่น

เย็นชื้นอิ่มอายหมอกฝน

๏    เมฆบางยังครองนภดล.............บังแสงสุริยน

ยังผลไพรครึ้มซึมเซา

๏    สกุณาออกมาขับเกลา.............บทเพลงเร่งเร้า

ให้เช้าวันใหม่ใสสดศรี

๏    กิ่งใบอุ้มน้ำฝนมี............พฤกษาขจี

โน้ม หาธรณีทิพวัน(วัน=ป่าดง)

๏    กรวดหินดินมีสีสัน............งดงามอร่ามพรรณ

ต่างกับวันวานอันแห้งร้อน

๏    หลายวันไร้ฝนชลธร............ไพรหินดินดอน

ร้อนอบรบเร่าเช้าเคล้าค่ำ

๏    หากใจไปผูกประจำ............กับอากาศกรำ

คงต้องลำเค็ญมิเว้นไหว

๏    ชีวิตหาผิดแผกไกล.............สังคมรอบไซร้

วุ่นวายไม่แน่ไม่นอน

๏    ผิปล่อยใจไปผูกป้อน.............คงต้องเดือดร้อน

มีแต่ทุกข์ย้อนบั่นทอนทิต(ทิต=รุ่งเรือง)

๏    จงตามดูแลรักษาจิต.............กุศลเน้นเป็นนิตย์

ปิดป้องไม่ข้องโลกธรรม

๏    แม้ได้ดีมิเริงร่ำ..............เสียไม่ระกำ

ทำไม่ยินดียินร้าย

๏    ละอภิชฌาทั้งหลาย.............โทมนัสทลาย

ในโลกเสียได้สบายดี ฯ

๗ สิงหาคม ๒๕๕๖