ใจคน จนใจคิด : กาพย์ยานี ๑๑
๏ วัสสา วนาศานติ์..............สุขสราญ
ปานสวรรค์(วัสสะ=ฤดูฝน)
พฤกษา
สารพัน...................ต่างประชัน กันเติบโต
๏ วัลลี
รี่เลี้ยวลด.................เลื้อยเคี้ยวคด ไวขดโข(วัลลี=เถาวัลย์)
ต้นไทร
ไตรแข่งโพ..............ใบดกโก้ โอ่อ่าพี(ไตร=ไกร)
๏ ลั่นทม ระดมออก..............เป็นละลอก
ดอกหลากสี
วัชพืช
ยึดปัถพี.....................เพิ่มทวี ที่แพร่พันธุ์
๏ มองดู ผู้คนไม่..................แผกแปลกไป
กว่าไพรสัณฑ์
อุ้มชู
เลี้ยงดูดัน.....................ยิ่งเหิมหัน สันดานดล
๏ ยิ่งรวย ก็ยิ่งโลภ................จิตละโมบ
ระหายหน
คิดแต่
เห็นแก่ตน...................เหยียบย่ำคน จนร่ำไป
๏ ยิ่งได้ ยิ่งใคร่คด.................ทรยศ
เยี่ยงขดไส้
หมดทาง
ไว้วางใจ..................ในชั่วชน ฉลโฉดเชียร
๏ ยิ่งห้ำ
ยิ่งอำมหิต.................โหดเหี้ยมจิต สถิตเสถียร(ห้ำ=เข้าทำร้าย)
หรรษา
หาเบียดเบียน...............เปลี่ยนเป็นสัตว์ ฉกาจฉกรรจ์
๏ ยิ่งล้น กุศลศิษฏ์.................สุจริต
มิผิดผัน(ศิษฏ์=ฝึกแล้ว)
ยิ่งให้
ยิ่งใฝ่ปัน........................สรรค์สร้างศรี สิ่งดีงาม
๏ ใจคน จนใจคิด.....................เปลี่ยนแปลงผิด อย่าพิศพล่าม
ก่อนดี
เดี๋ยวนี้ทราม....................ก่อนเคยทราม กลับงามดี
๏ เป็นเพราะ ประสบการณ์..........สร้างสันดาน
สานวิถี
ครรลอง
ของชีวี.........................สืบคติ โสตถิตา ฯ(โสตถิตา=มีความเจริญ)
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น