หมาป่ากะลูกหมูสามตัว : กลอนนิทานสุภาษิต (กาพย์ยานี ๑๑)

หมาป่ากะลูกหมูสามตัว : กาพย์ยานี ๑๑

๏    หมูงาม สามพี่น้อง...............ส้องอาศัย กลางไพรสณฑ์

ต่างตัว ต่างสาละวน.................สร้างบ้านตน ตามแต่ใจ

๏    ตัวแรก แบกฟางหญ้า...........ทำแค่ว่า พออาศัย

สมเจตน์ เสร็จไวไว..................มักง่ายไว้ ไม่พะวง

๏    ตัวสอง ปองกิ่งไม้................แค่พอใช้ ใจประสงค์

เร่งทำ เร่งจำนง.......................คุณภาพคง พอปานกลาง

๏    ตัวท้าย ไม่ประมาท..............เก่งฉกาจ หินหัดสร้าง

ประดอย ค่อยๆวาง...................บ้านกว้างขวาง อย่างแข็งแรง

๏    วันหนึ่ง มีหมาป่า..................ล่ำกายา พละแข็งแกร่ง

ท้องหิว โหยกิ่วแห้ง..................แฝงกายมา หมายล่าหมู

๏    ถึงบ้าน หมูตัวแรก.................หมูแปลกใจ ไปซ่อนสู่

ในบ้าน ฟางคุดคู้.......................หมาป่าดู ไม่เท่าไร

๏    เป่าลม ถล่มบ้าน...................ฟางแหลก ลาญ ทานไม่ไหว

หมูวิ่ง หนีเร็วไว.........................ไปอยู่บ้าน หมูตัวรอง

๏    หมาป่า มิช้ารอ......................ตามไปต่อ หลังที่สอง

กิ่งไม้ หมาไตร่ตรอง...................ต้องเพิ่มแรง เป่าทำลาย

๏    บ้านพัง หลังที่สอง.................หมูพี่น้อง ต้องวิ่งหาย

ไปบ้าน หลังสุดท้าย....................กระวนกระวาย กลัวตายกัน

๏    หมาป่า ไล่มาถึง.....................ตกตะลึง ทึ่งบ้านนั้น

แข็งแกร่ง;รวมแรงพลัน.................กระแทกกระทั้น (หมาป่า)แทบบรรลัย

๏    หมาแพ้ หมูชนะ......................รู้ไหมล่ะ เพราะอะไร ?

ตรองตรึก ฝึกนิสัย........................ทำดีไว้ ตั้งใจเอย ฯ

๑๔ พฤษภาคม ๒๕๕๖