ปล่อยวางเป็นทางสงบ : กลอนแปด
๏ สี่สิบสอง องศา ร้อนชะมัด ทะเลทราย ชัดๆ ณ บัดนี้
ท่าจะแย่
แอร์หนอ ก็ไม่มี ต้องรอรี
พิรุณ รินสุนทาน
๏ นกอีแพรด ร้องสรรพ ขับเสียงใส มิใส่ใจ
ในอากาศ องอาจหาญ
แจ้วจำเรียง
เพียงไร ไพรวิญญาณ สุขสำราญ
บันเทิง เริงฤดี(ไร=ทอง)
๏ ธรรมชาติ สัจจา โลกปรากฏ ดี/ชั่วร้าย ,
ได้/หมด ไม่ลดหนี
ประหนึ่งพรต
บทเพลง บรรเลงพลี ร้อยดนตรี
ลีลาศ นาฏประทิน(ประทิน=ทำให้สะอาดหมดจด)
๏ ความชั่วช้า คละดี มีระบาด ยงยืนหยาด
ทัศนา มิละสิ้น
ความเป็นสุข
ทุกข์ส้อง พ้องแผ่นดิน ดั่งกระสินธุ์
กระแส ขึ้นแลลง
๏ อยู่ในโลก อย่างไม่ ติดในโลก พ้นวิโยค
โศกศรี อานิสงส์
โลกสัญญี
ดี/ร้าย ไม่งวยงง สัจจ์ยังคง
ยงเคียง เยี่ยงคัคนา(คัคนะ=ฟ้า)
๏ ความเป็นจริง ยิ่งใหญ่ ไกลเกินพิศ ความนึกคิด
คนใคร่ ไป่ประสา
ความปล่อยวาง
ทางสงบ สบอุรา ความเยือกเย็น
เป็นพลา กล้าแกร่งไกร ฯ
๑๓ พฤษภาคม
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น