ร้อนกายใจเย็น : กาพย์ฉบัง ๑๖

ร้อนกายใจเย็น : กาพย์ฉบัง ๑๖

๏    ครั้นแสงประภาสดัชนี..............แห่งดวงสุรีย์

ชี้ตรงลงพื้นพสุธา

๏    สมควรมวลหมู่สกุณา...............ละสรรหรรษา

ทะยานสู่ฟ้าหากิน

๏    แดดร้อนซอกซอนธรณิน...............พุ่งผ่ากระสินธุ์

อาบติณพันธุ์วรรณพฤกษ์

๏    ลมแผ่วพัดพอรู้สึก..............ลดทอนร้อนถึก

ป่าลึกสงัดระบาดเสียง

๏    วิเวกเฉกทำจำเรียง..............ประเลงเพลงเพียง

เกรียงไกรซ่านในสุขุมา(สุขุมา=สุขุม)

๏    กลาดเกลื่อนพื้นเดือนมีนาฯ..............คือใบพฤกษา

เก่าพากันผลัดระบัดใส

๏    ร่วงสู่พสุธาคราใด............ก้องดงพงไพร

เสียงไล้ไพเราะเสนาะเหลือ

๏    ฟังได้โดยไม่รู้เบื่อ...........ธรรมชาติเอื้อเฟื้อ

เจือจุนสิ่งสุนทรียะ

๏    อายร้อนกร่อนกายผัสสะ.............ลดทอนพละ

แต่มนะเย็นเป็นสุขี

๏    ด้วยถือคุณธรรมความดี..............ดำรงชีวี

ไม่มีบาปหนามาเร่ารน

๏    ละอุปาทานดาลดล..............ทำนุกุศล

กมลสงบสบสันติ์มี ฯ

๑๐ เมษายน ๒๕๕๖