ดอกไม้ ในกมล : กลอนจรรโลงใจ
๏ ทั่วธานี มีน้อย ใครคอยปลูก ใจพันผูก บุษบา
คันธศรี
แค่บางคน สนใจ
เยื่อใยดี จึงพร้อมพลี เพลา
ธนาพันธ์
๏ เป็นเสมือน เตือนจิต คิดประจักษ์ น้อยคนนัก รักษา
สุทธาสรร
กุศลบุญ สุนทรีย์
กี่คนกัน ? ส่วนใหญ่นั้น สันทนา
สามานย์มวล
๏ เจตนินทร์ เช่นดินงาม ชุ่มน้ำใส ปลูกดอกไม้ ในกมล
จนเป็นสวน(เจตนินทร์ =เจตน์+อินทร์)
สุทธ์โสภี ศรีสรรค์
แสนรัญจวน กลิ่นอบอวล หวนล้อม
ห้อมฤดี
๏ เด็ดดอกไม้ ในสวน มวลชนแบ่ง ทุกหนแห่ง แต่งแต้ม
แช่มเชิดศรี
แผ่กุศล ผลศานติ์
ทานสุทธี สวัสดิ์พลี ศีลพรำ
ล้ำไผท
๏ ดุจบุปผา ประทิน ชรรินหล้า กุศลกล้า
ประติ อดิศัย(ประติ=กลับ,อดิศัย=ประเสริฐ)
สุขิตา
ประสิทธิ์ ซ่านจิตใจ รุจิรา ประไพ พิไลเอย
ฯ(สุขิตา=มีความสุข)
๑๓ มีนาคม ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น