บทเรียน ของคนโง่เขลา
: กลอนคติสอนใจ
๏ เธอคือ คนโง่เขลา ?
สมองว่างเปล่า เบาปัญญาหรือ ?
เหตุไฉน ไม่ฝึกปรือ
ฤาถือตนเก่ง
ไม่เกรงอะไร ?
๏ ทำไม ไม่ตรองตริ ?
ฤาขาดสติ มิไสว ?
ก่อนจะ กระทำ
กิจกรรมอันใด
ยิ่งมีผลใหญ่
ยิ่งใคร่ระวัง
๏ หากเธอ ไม่เผลอไผล
ไม่ทำอะไร ตามใจจัง
เธอคง ไม่หลง
พลาดพลั้ง
สุดท้ายทุกข์ขัง
ชีวิตแทบพังทลาย
๏ กับแค่ ความสุขเล็กๆ
ทำเป็นเด็ก เสกสรรหลาย
อยากได้จน กระวนกระวาย
ไม่มองบั้นปลาย
จึงได้น้ำตา
๏ คบใคร ไม่ระวัง
พอพลาดพลั้ง
ยังจะไปกล่าวหา
คนอื่นชั่ว หรือ ตัวปานเทวดา ?
เจ็บปวดอุรา
จะสมน้ำหน้ากะใคร ?
๏ เจ็บครานี้ จงจำ
อย่าทำผิดอีก
เข้าใจไหม ?
อยู่เฉยๆ เสบยสบายใจ
ดีกว่าจะไป
หาภัยมาให้กมล
๏ หลากกรรม หลามหลายอย่าง
ควรปล่อยวาง
อย่าหวังผล
โดยเฉพาะ
ที่ไม่เหมาะกับตน
อย่าฝืนดิ้นรน
จะวิกลจนจินต์
๏ เรียนรู้ อยู่อย่าง " พอดี "
แล้วชีวี
จะมีสุขะนิจสิน
เป็นคน
เดินอยู่บนพื้นดิน
อย่าถวิล
ผินหานภาฟ้าไกล ฯ
๑๒ มีนาคม ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น