มโนธรรมสำนึก : กลอนคติธรรม
๏ ต้นปาล์มใหญ่ ขุดย้ายถูก ปลูกใหม่ที่ คนไม่มี ใจใส่รด
อดน้ำเข็ญ
ทีละใบ ปาล์มกลายแล้ง
แห้งลำเค็ญ ฝืนสุดฝืน ขืนต้นเป็น
จนเห็นตาย
๏ อุทาหรณ์ ย้อนใจติด จิตสำนึก จักตรองตรึก รำลึกสู้
กุศลสาย
สัตยะ มโนกรรม
มิกล้ำกลาย ตราบชีพวาย
มิชายสิ้น ชรินธรรม(ชริน=ประดับ)
๏ จักนบนอบ ชื่นชอบใคร ชมใจเขา ไม่ถือเอา
ทรัพย์ยศฐาน์ สัทธาขำ(ขำ=ลักษณะที่ชวนให้ชอบ-รัก)
จักคบใคร ใคร่ครวญยึด
พฤติกรรม ประเสริฐล้ำ
หรือต่ำช้า ปัญญาเบา
๏ แม้จักตาย จะไม่คุด ทุจริต ชั่วชีวิต ละคิดคลอก
หลอกใครเขา
แม้อดอยาก ไม่ลักขโมย
กอบโกยเอา ยอมโดนด่า ว่าโง่เขลา
มิเอาเปรียบใคร
๏ จะกินใช้ พอให้เพียง เลี้ยงชีวิต รู้จักคิด พิจารณา
ละเหลวไหล
โลกร้อนรน เพราะคนลาญ
ใกล้บรรลัย และยังไร้ มโนธรรม
สำนึกเอย ฯ
๒๕ มกราคม ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น