เหลือวิสัย /
ไร้เหตุผล : กลอนคติเตือนใจ
(เป็นฉันทลักษณ์ ที่ผมคิดประดิษฐ์ขึ้นเอง)
๏ แดดเคลื่อน เลือนคล้อย ตะวัน เลื่อนลอย
เลยลับเห็น
อากาศ หนาวเย็น เป็นสัญ ญาณว่า
จะสายัณห์
๏ ฟ้าโล่ง โปร่งใส ไม่มี เมฆา มารังสรรค์
เกลี้ยงเกลา เสาวพรรณ ไม่เห็น สวรรค์
วิมานใด
๏ เรื่องเข้า ใจผิด แตกต่าง นิมิต
วินิจฉัย
จะเห็น ได้ไง ? ต่างภพ ต่างไป
ต่างแปลกปัน
๏ เสมือน จิตใจ ต่างไกล ไปจาก
สังขารขันธ์
มีหรือ ไม่นั้น ย่อมรู้ โดยครัน
กันทุกคน
๏ ภพ-ชาติ อยู่ไหน ? เกินสุด วิสัย
ใช้เหตุผล
เป็นปุ ถุชน อย่าคิด อย่าค้น
วิกลเอา
๏ ชีวิต หลากล้น มีคน ดี/ฉลาด/
ชั่ว/โง่เขลา
ศักยภาพ คนเรา ต่างกัน เกินกล่าว
ให้เข้าใจ
๏ เชื่อถือ คนดี หรือเชื่อ คนที่
ทรามนิสัย
บันดล ผลไกล อนาคต สดใส/ไหม้มืดมัว
๏ ถ้าเรา ทำดี ไม่มี เหตุใด
ให้แก้ตัว
แต่ถ้า ทำชั่ว แก้ตัว เสียใหม่
ให้ดีงาม ฯ
๒๗ ธันวาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น