ทำใจให้ใสสุทธา : กาพย์ฉบัง๑๖
๏
หลังอาลัยให้หมู่ดาว...............ปลายฝนต้นหนาว
ท้องฟ้ายามเช้าเช่นเศร้าหมอง
๏ ผืนเมฆามาจับจอง...............นภาตระกอง
แสงเงินแสงทองไม่ส่องเห็น
๏
สะลึมสลัวมัวมืดเป็น..............สายลมพัดเย็น
ดั่งเช่นอาภรณ์รอนวัสสา(วัสสะ=ฝน)
๏ เสียงร้องผองสกุณา.............ฟื้นจากนิทรา
เริงร่าแจ่มใสไร้ปรารมภ์
๏
เอาอย่างอย่าสร้างระดม..............เซื่องเศร้าเหงาซม
ระดมสติพิทักษา
๏
ทำใจให้ใสสุทธา...............รวบรวมปัญญา(สุทธ=สะอาด,บริสุทธิ์)
สมาธิตั้งสล้างสนธิ์
๏ ธำรงคงความพิมล.............กระจ่างใจตน
อย่าหวนเวียนวนมลทินไถย
๏ กุศลดลล้ำอำไพ..............ฤดีพิไล
ชีวาไสวไกลทุกข์ผอง
๏
กิจธุระประกอบกรอง..............ลุล่วงเรืองรอง
ไปตามครรลองของบุญเอย
ฯ
๒๖ ธันวาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น