โปรดโอบกอดข้า
รัตติกาล : กาพย์ฉบัง๑๗
๏
ภาสกรรอนแรงแพลงสี.................สุวภาโสภี
ลับขุนคีรีที่ประจิม
๏
อัศดงรงค์รองผ่องพิมพ์...............ปานเขษมเปรมปริ่ม
เอิบอิ่มเพราะภารสคราญสม
๏
แม้นมีปรีดาเวลาชม...............แต่ปีกข้าระบม
ฝ่าลมกรมกายแทบไร้แรง
๏
จำต้องจองหาพนาแฝง..............พิงหลักพักแหล่ง
ซ่อนตนจนแจ้งแสงอุษา
๏
ไร้ลับรุจีสุริยา...............สิ้นสุดชุติมา
อำลาอาลัยในวันนี้
๏
พร้อมพรักทักขิณาราตรี...............ข้าอัญชลี
รัชนีศรีสวัสดิ์ปัจฉา
๏
วิงวอนสรสัตรัตติกาล์..............ขอจงเมตตา
โปรดโอบกอดข้าผู้ประจง
๏
อุตสาหการมั่นคง...............พฤฒิธรรมจำนง
ประสงค์แสวงหาสัจจธรรม
๏ ขอความอบอุ่นจุนจำ..............ละลายระกำ
ตลอดค่ำคืนชื่นสุคนธ์
๏
กล่อมข้านิทรานฤมล...............ฝันดีศรีสนธิ์
จวบจนแจ่มฟ้ารุ่งอรุณ
๏
แรงข้าจะฟื้นคืนคุณ................ปีกสองปองสุน-
ทรหนุนโบยบินจินดามัย
ฯ
๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น