ปล่อยวาง : กลอนแปด
๏ ธรรมชาติ ชีวิต " อนิจจา " หวั่นเกิดมา จะรอด
ปลอดภัยหรือ ?
อวัยวะ จะพบ ครบเท้า -มือ ? ปัญญาบื้อ อื้อ-บอด
คลอดคาดเดา
๏ จากเด็กน้อย ค่อยใหญ่ จนวัยแก่ โรค - ภัยแล แผ่หลาย
ตราบตายเผา
สารพัน ปัญหา " ทุกขา " เบา อุปสรรค หนักเร้า
เคล้าชีวี
๏ หากเปิดตา ปาดมอง ตรองเกิด ->ดับ จะพบกับ " อนัตตา " อ้าวิถี
เห็นแจ้งใน " ไตรลักษณ์ " อัคคะมี ในสิ่งที่ ยึดถือ คือ " ตัวเรา "
๏ สิ่ง " เป็น - มี " ดีใจ ทำไมกัน ? หรือโศกศัลย์
หวั่นคลอน อาวรณ์เขลา
ก็แค่ " ปรา กฏการณ์ " ไม่นานเนา สรรพสิ่งเข้า สู่
" สูญ " สมบูรณ์ธรรม
๏ " ทำให้ดี ที่สุด "
" หยุดดวงจิต อย่ายึดติด นิจจา
ชีวาสำ
สุดวิสัย ให้เห็น
เป็นเวรกรรม คงเคยทำ ย้ำรอย " ปล่อยวาง " เอย ฯ
๒๗ มีนาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น