ใจ...ปล่อยตามใจไม่ได้ : กาพย์ยานี ๑๑
๏ ตราบลม
ยังโหมพัด..................คลื่นสาดซัด ชายหาดทราย
ชลธาร
ยังลานไหล.........................ตราบนั้น...ใจ ย่อมไหวอ่อน
๏ ตราบแสง
แห่งสุรีย์...................แผ่รังสี ที่แผดร้อน
โลกใหญ่
ไม่หมุนย้อน.....................ใจแคลนคลอน ร่อนร่ำไป
๏ ตราบหมู่
สกุณา........................ปรารถนา พนาศัย
มัจฉา
หาน้ำใหม่..............................ตราบนั้น...ใจ ใคร่ตัณหา
๏ ปล่อยใจ
ไปตามใจ....................ย่อมเหลวไหล วุ่นวายหนา
จิตใจ
ไร้ปัญญา...............................จะพามล ท้นทุกข์มี
๏ จึงต้อง
คล้องใจด้วย...................สติช่วย ให้อวยศรี
ผูกไว้
ในความดี...............................จริยา สาธุธรรม
๏ ใจจึง
พึ่งพาได้...........................คุณยิ่งใหญ่ ใสงามขำ
สุธีร์
มีประจำ....................................ประสิทธิ์พร่ำ เพริศอำไพ
๏ จะพบ
ประสบศรี..........................จะเปรมปรีดิ์ มีสุกใส
จะพบ
สงบใจ....................................จะก้าวไกล สบายเอย ฯ
๓๐ ธันวาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น