กลอนเปล่า : ชีวิต...ความฝัน

กลอนเปล่า : ชีวิต...ความฝัน

๏  แม้ชีวิตจริง.....

จะยากลำบากสักเพียงไร...

แม้ชีวิตจริงจะปวดร้าว....
แม้อารมณ์จะผันผวนปรวนแปร...

แม้หนทางจะเต็มไปด้วยปัญหา-อุปสรรค-ขวากหนาม...

แม้รอบกายจะไร้คนคู่ใจ...คู่คิด..คู่ชิดใกล้...

แม้หัวใจจะเหน็บหนาว...เหงา...เศร้า...
แม้หัวใจจะหดหู่....
แม้อนาคตยังมืดมน....

สักเพียงใด...ก็ตาม....

๏  ถึงความฝันจะสวยงามเพียงใด...

ถึงความฝันจะร่มรื่น..

ถึงความฝันจะสุขสงบ....

ถึงความฝันจะเต็มไปด้วยมิตรภาพ...

ถึงความฝันจะสะดวกสบาย....สมบูรณ์พร้อมทุกสิ่ง....

แต่ในที่สุด....

ชีวิต...มิได้มีเพียงเวลา...

ให้สำหรับการฝัน....เท่านั้น....

๏  แต่ยังมีเวลาที่ต้องตื่น....

ตื่นขึ้นมาดูแลชีวิต....

ตื่นขึ้นมาทำความฝันให้เป็นความจริง.....

ตื่นขึ้นมาแก้ไข ปัญหาอุปสรรคให้ลุล่วง...

ตื่นขึ้นมาพิสูจน์คุณค่าของตัวเอง.....

ต้องกลับมาเผชิญหน้ากับชีวิตจริง...

อย่างเข้มแข็ง...

อดทน...

สงบใจ...

และยอมรับความเป็นจริง...

๏  มีสติสัมปชัญญะ...

มีความระมัดระวัง...

มีการเรียนรู้....

มีการพัฒนา...

จะอยู่ในโลกแห่งความฝัน....ตลอดไป...ไม่ได้...

๏  ชีวิต..ต้อง..สร้างสรรค์..

ต้องพัฒนา...

ต้องสวยงาม...

ต้องทำสิ่งที่ดีงาม...
ให้เป็นจริง

๏  ไม่เช่นนั้น..ชีวิตก็ไร้คุณค่า

เป็นแค่ชีวิตในฝัน....

ชีวิตที่เลื่อนลอย....

ชีวิตที่อ้างว้าง...

ชีวิตที่ไม่เคยมีอยู่ในโลก....

ลองคิดให้เป็น

มีชีวิต..ต้องตื่นตัว ต้องคิดสู้...ฯ

๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๓