การอบรมสั่งสอน(ลูก)เป็นหน้าที่ของพ่อแม่ : กลอนคติเตือนใจ

การอบรมสั่งสอน(ลูก)เป็นหน้าที่ของพ่อแม่ : กลอนคติเตือนใจ

๏    การทำสวน ไร่นา ต้องขจัด....................สารพัด วัชพืช ศัตรู(พืช)ผอง

เลือกพันธุ์พืช ที่ดี พลีผลปอง..................(จึงจะ)สมปรารถนา ตอบสนอง ต้องใจราว(ราวต้องใจ)

๏    บ่มีใคร เกิดมา ก็ประเสริฐ......................ตั้งแต่เกิด เปรียบเช่น เป็นผ้าขาว(อย่างคำเปรียบเปรย)

หากต้องการ ปั้นดิน ให้เป็นดาว................(สร้าง)ลูกล้ำเลิศ เพริศพราว (ต้อง)เอาใส่ใจ(อบรมสั่งสอน)

 

๏    ถ้าแม่พ่อ ทะเลาะกัน หมั่นทอด่า............(หวัง)ลูกรักสา มัคคี(กัน) มีที่ไหน?

พ่อแม่เห็น แก่ตัว แน่นหัวใจ.....................หวังลูกล้ำ เลิศน้ำใจ (เรื่อง)เหลวไหลมี

๏    พ่อ(เป็นคน)โหดเหี้ยม ชั่วช้า อำมหิต......ทุจริต คิดคด โฉดบัดสี

ลูกย่อมไม่ ไคลห่าง ทางราคี....................จิตประหวัด บัดสี สมบิดา

๏    แม่หมกมุ่น ลุ้นพนัน เช้ายันค่ำ................ไร้ศีลธรรม ความดี ปรีติหา

ลูกย่อมเขลา ราวพาล เลียนมารดา............มุ่งมั่นคิด มิจฉา เช่นสามัญ

๏    อยากได้ลูก ที่ดี มีศีลสัตย์.......................พ่อแม่ต้อง ยืนหยัด ศรัทธาสรรค์(ก่อน)

(ทำตัว)เป็นตัวอย่าง ที่ดี มีศีลธรรม์.............จิตผดุง มุ่งมั่น มิผันแปร

๏    เพียรสั่งสอน ลูกเรา รู้(จัก)เกลาขัด...........คอยขจัด บัดสี นิสัยแก้

(อย่า)ปล่อยตามมี ตามเกิด (ย่อม)เตลิดแล..สิ่งเลวทราม ย่ำแย่ แพร่(หลายทั่ว)สังคม

 

๏    อย่าหวังพึ่ง โรงเรียน เปลี่ยนจริต(ลูก).......ครูแค่คิด ให้วิชา ประสาสม(สอนหนังสือ)

(ครูมากมาย)ติดหนี้สิน ท่วมหัว ทั่วระงม......(เพราะมี)ค่านิยม งมงาย ไม่รักดี

 

๏    อย่าหมายพึ่ง วัดวา พระสอนสั่ง................พระมากมาย ไพล่ยัง ร้างศีลศรี

เอาศาสนา (บังหน้า)หากิน เลี้ยงอินทรีย์......บ่ได้มี ศีลธรรม เหมือนคำคุยฯ

๗ มกราคม ๒๕๖๗