ธรรมะไม่มีเจ้าของ : กลอนคติธรรม

ธรรมะไม่มีเจ้าของ : กลอนคติธรรม

๏    แสงอุทัย ใสกระจ่าง...............................ส่องสว่าง กลางเวหน

สุกไสว ให้ทุกคน...................................มิแยกชน ชั้นวรรณะ

๏    พิรุณล้น ฝนหลั่งริน................................ทั่วแผ่นดิน สิ้นทุกขะ

ชุ่มฉ่ำชล ดลชีวะ....................................สรรพะชีวะ นิรามัย(นิรามัย=สบาย,เป็นสุข)

 

๏    อุบลบาน สรรค์สวยสี..............................สุคนธะมี พิสุทธิ์ให้

หมู่ภุมริน ทั้งสิ้นไป.................................ได้ซอกซอน เกสรชม

๏    วิเศษล้ำ ธรรมะรส..................................ทอนรันทด ลดโศกสม

เผยแผ่สู่ ผู้นิยม.......................................เสพอุดม วิกรมกรอง

๏    เป็นอริยทรัพย์ ประทับใจ.........................ธรรมะไซร้ ไร้เจ้าของ

บำบัดทุกข์ สุขสมปอง..............................ครรลองล้ำ ชีพดำรง

๏    กำจัดสิ้น มลทินทราม.............................อัชฌางาม ธรรมประสงค์(อัชฌา=กิริยาดี,นิสัยใจคอ)

ปฏิบัติถือ อย่างซื่อตรง.............................จิตมั่นคง ทรงจริยา

 

๏    งอกงามง่าย ในทุกแหล่ง.........................บ่ต้องแย่ง(ชิง) แสวงหา

เพียงแค่ใคร ใคร่ศรัทธา............................ปรารถนา รักษาธรรม

๏    ยิ่งหวงแหน ยิ่งแคลนขาด........................ยิ่งหวั่นหวาด(กลัวสูญเสีย) ยิ่งคลาดค้ำ

(ธรรมะ)อยู่ที่ใจ (มิ)ใช่ท่องจำ.....................อยู่ที่(การกระ)ทำ (มิ)ใช่คำคะนอง(ดีแต่พูด)ฯ

๘ พฤศจิกายน ๒๕๖๖