มิเสียสละ มิให้ มิใช่ทาน : กลอนคติธรรม

มิเสียสละ มิให้ มิใช่ทาน : กลอนคติธรรม

๏    มิเสียสละ มิให้ มิใช่ทาน................................มิบันดาล บรรลุ บุญกุศล(ผลของทาน)

ผู้ตระหนี่ มิชื่อว่า "สาธุชน"..............................ยังห่างไกล ในเกณฑ์กล "เป็นคนดี"

๏    อาจประสบ พบ(ความยุ่ง)ยาก ลำบากรับ..........สละทรัพย์(ของตน) กลับได้ คำป้ายสี

อาจอดอยาก หิวโหย โดยไม่มี........................บุคคลที่ รู้เห็น เป็นพยานฯลฯ

๏    แม้เหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า (ทำ)ธุระให้..............เพื่อช่วยใคร พ้นทุกข์ พ้องสุขศานติ์

มิหวังผล ตอบแทน แม้นพบพาน.....................สรรพปัญหา ทรมาน ลานเหงื่อรินฯลฯ

 

๏    การทุจริต คิดฉ้อ ราษฎร์บังหลวง...................การหลอกลวง คดโกง ประสงค์สิน(ของคนอื่น)

(โกง)ได้เป็นล้าน ทานเป็นร้อย คอยได้ยิน........คำเชิดชู คู่ชิน แผ่นดินชน

๏    ทรัพย์ที่ได้ (อย่าง)ไม่ถูกต้อง เป็นของเขา.......ถึงแม้เรา เอาไปให้(ทาน) ก็ไร้ผล

การทุจริต เป็นบาป อย่าสัปดน.........................คิดสับสน หวังผลบุญ หนุนคืนมา

๏    การทำงาน แลกกับเงิน อย่าเพลินใคร่.............คิดเป็นให้(ทาน) มิอายปาก หน้าสาก-หนา

เงินภาษี→เงินเดือน เตือนอัตตา......................คือเป็น"ข้า ราษฎร" สอนตัวตน(ไม่ใช่เจ้านาย)

 

๏    การให้ธรรม เป็นทาน เหนือการให้(ทานทั้งปวง)............แต่มิใช่ ไปรับจ้าง เทศน์หวังล้น

แลกลาภ-ยศ-สักการ ยังหาญยล..................................หลงคือคน ให้ธรรม สำคัญ(ว่าให้)ทาน

๏    หลัก"ทาน-ศีล-ภาวนา" พาพิชิต......................ให้รอดพ้น หน(ทาง)วิกฤติ ปลิด(วัฏ)สงสาร

เพียรทำบุญ หนุนนำ กรรมบันดาล....................หลุดพ้นทุกข์ เป็นสุขศานติ์ นิรันดร์เทอญฯ

๙ กรกฎาคม ๒๕๖๕