๏ เพาะต้นไม้* ตายจนหมด...................................จึงจำจด บทเรียนรู้
ประสบการณ์ ปานเปรียบครู.............................สำหรับผู้ รักรู้(ความ)จริง
๏ ความล้มเหลว มิ(ใช่ความ)เหลวไหล...................เคียงคู่ไป ในสรรพสิ่ง
(พึง)ทุ่มเททำ พยายามยิ่ง..............................มิทอดทิ้ง การ(เอา)จริง(เอา)จัง
๏ แม้เป้าหมาย ไป่สำเร็จ......................................ปกป้องเจต เฉท(ความรู้สึก)ผิดหวัง
มุ่งฤดี มีพลัง.................................................เพื่อสรรค์สร้าง ตั้ง(ใจ)ต่อไป
๏ ความสัมฤทธิ์ แม้นิดน้อย...................................ช่างเพริศพร้อย ร้อยเท่าให้
เรียนรู้(วิธี)ทำ กรรมอย่างไร?..........................(จึง)สำเร็จได้ ไม่ต่างครู(สอน)
๏ ใช้เป็นหลัก ภายภาคหน้า..................................เพียรศึกษา วิชาสู้
ผลิตกรรม ลองทำดู.......................................อย่าเป็นผู้ พึ่ง(พาคนอื่น)อย่างเดียว
๏ (การ)สร้างสรรค์สู้ คู่(ความ)สูญเสีย.....................ไม่ละเหี่ย คิดแลเหลียว
คนฉลาด ย่อมปราดเปรียว..............................คอยเก็บเกี่ยว วิทยา
๏ คำเยาะเย้ย และถากถาง....................................พึงปล่อยวาง มิถือสา
พวกปากพล่อย ร้อยมารยา.............................เคียงสัจจา ของโลกธรรม
๏ บัณฑิตมัก รักความรู้.........................................จึงเป็นผู้ ปัญญาล้ำ
เอาบทเรียน เจียรจดจำ..................................ผิดอย่าทำ ซ้ำซากเอยฯ
๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น