วันพุธที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2565

การพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักเป็นทุกข์ : กาพย์ยานี๑๑





การพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักเป็นทุกข์ : กาพย์ยานี๑๑

    แมวซน โดนขโมย............................................โดยคนชั่ว หัวใจฉล

ตามประสา ปุถุชน............................................(มีปกติ)ล้นตัณหา แลสามานย์


    จำไว้ จิตใจมนุษย์.............................................(มีธรรมชาติ)เปรียบประดุจ เดรัจฉาน

(หาก)ศีลธรรมไร้ ไม่อภิบาล..............................(ย่อม)เสมอสัตว์ปาน แสนอันตราย


    (การ)พลัดพราก จากสิ่ง(อันเป็นที่)รัก..................(แล)สังขารจัก เสื่อมสลาย

(การ)เกิด-แก่ แลเจ็บ-ตาย.................................อย่ามั่นหมาย คิด(หาทาง)ไคลคลา

 

    เพียรสร้าง บุญกุศล...........................................ขจัดพ้น วิหิงสา(วิหิงสา=การเบียดเบียน)

ก่อกรรม กิจสัมมา.............................................ปฏิบัติ ด้วยสัตย์-ตรง


    อบรม พรหมวิหาร.............................................เลิกทะยาน โลภ-ร้าย-หลง

ความอยาก(ตัณหา) คือจักรกง(กงจักร)................ของ(วัฏ)สงสาร พันธนา

 

    (เมื่อ)เข้าใจ ในสัจสิ่ง.........................................ควรทอดทิ้ง ความปรารถนา

(ความอยาก)มี-เป็น เซ่นอัตตา(ตามใจชอบ)..........(ต้น)เหตุปัญหา โศกาลัย

 

    สะอาด ปัดกวาดฤดี...........................................หมั่นทำ(ความ)ดี มิสาไถย

ทำดี (เท่า)ที่ทำได้.............................................ทำไม่ได้ ไร้ลำเค็ญ


    สิ่งที่ (อาจ)มี-เป็นได้..........................................ตระเตรียมใจ ให้พร้อมเห็น(ประสบพบเจอ)

(ถึง)วันที่ เกิด-มี-เป็น..........................................จะว่างเว้น ทุกข์เข็ญทรวง


    ความจริง=สิ่งต้องเป็น........................................บ่อาจเฟ้น หลีกเร้นห้วง(ห้วง=ช่วง,ระยะ,ตอน.)

(รักษาใจให้)คงมั่น มิพรั่นปวง(ความจริงทั้งหลาย)..(จะช่วย)คลายหนักหน่วง ลุล่วงเอยฯ


๑๙ มกราคม ๒๕๖๕

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น