ความดีมิใช่ธรรมชาติของคน : กาพย์ฉบัง๑๖

ความดีมิใช่ธรรมชาติของคน : กาพย์ฉบัง๑๖

๏    (ชีวิต)เกิดมาก็มีกิเลส.............................ต้นสายปลายเหตุ

แห่งเจตนาอกุศล

๏    ความดีมิใช่ธรรมชาติ(ของ)คน...................................แต่เป็น(ความ)เห็นแก่ตน

โฉดฉลมลมานตัณหา

๏    มิพึงหลงใหลในอัตตา.............................นิมิตอวิชชา

(ที่)วิการมารยาสาไถย

๏    (ที่)ดึงดันบัญชา(ชีวิต)พาไป..................................นิยมสมใจ

สู่เทวษเภทภัยไม่สิ้นสุด(วัฏสงสาร)

 

๏    ภพหนึ่งซึ่งเกิดเป็นมนุษย์..............................อันเปรียบประดุจ

เป็นจุดหยุดตรึกศึกษา

๏    ความมีชีวิตพิจารณา..............................ธรรมชาติสัจจา

สร้างสติปัญญากล้าไกร

 

๏    ผิด-ชอบ-ชั่ว-ดี มีอะไร?................................รู้แน่แก่ใจ

ตั้งใจใคร่สดับสนับสนุน

 

๏    กำจัดสิ่งบัดสีมิเป็นคุณ....................................หยาบช้าสถุล

ให้สูญสิ้นไปไม่ประสงค์

๏    เชิดชูคุณาธรรมดำรง................................มุ่งเจตจำนง

เที่ยงตรงส่งเสริมเติมกุศล

๏    ตระหนัก(ถึง)ศักยภาพของคน..............................สามารถดัดกระมล

ให้พ้น(การ)วนเวียนวัฏสงสาร

๏    อุตส่าห์อย่าจำนนกลการ...................................กิเลสเลศพาล

ล้างผลาญเปลื้องปลดให้หมดเทอญฯ

๓๐ กันยายน ๒๕๖๔