วันอาทิตย์ที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2564

อย่ารอใกล้ตายค่อยใฝ่ทำบุญ : กลอนคติเตือนใจ




อย่ารอใกล้ตายค่อยใฝ่ทำบุญ : กลอนคติเตือนใจ


   อาทิตย์ อัศดง ค่ำลงแล้ว....................................แสงทอง ผ่องแผ้ว แว่วปักษี

ส่งเสียง สั่งลา อาลัยมี(ทิวา).............................ต้อนรับ รัชนี ที่มาเยือน


    เป็นเวลา ผ่อนคลาย กายเหนื่อยล้า.....................มิใช่ ให้เพิ่งมา ขยับเขยื้อน

ทำงาน ทำการ ผลาญเงินเดือน.........................เสมือน ทุจริต คิดมารยา


   (คล้าย)คนแก่ ใกล้ตาย ค่อยได้คิด.......................ห่วงใย ชีวิต ชาติเบื้องหน้า

บริจาค ทรัพย์สิน (ที่)ดินเงินตรา........................เข้าวัด เข้าวา พนมมือ(สวดมนต์,รับศีลฯลฯ)

 

   แต่ส่วนใหญ่ หลายคน ยังฉลจิต...........................ยึดติด มิจฉา มนาถือ

ไม่เชื่อ บาป-บุญ (สิ่ง)คุ้นเคยคือ........................เพียงชื่อ นับถือพุทธ ดุษฎี(ตามทะเบียนบ้าน)


    พึ่งวัด พึ่งวา เพื่อหาหวย....................................กราบไหว้ ให้ช่วย อำนวยศรี

ขับไล่ เคราะห์กรรม ตามราวี.............................ประกอบ พิธี คาถาอาคม


    บวชพระ ก็เพื่อ เอื้อชีวิต.....................................พ้นพิษ จนยาก ลำบากสม

ลาภยศ สักการะ อภิรมย์..................................กินอยู่ อุดม และงมงาย(บวชไปก็ไม่ได้บุญ)


    (คน)ก่อกรรม ทำเข็ญ อยู่เป็นชาติ........................แก่วัย ใกล้ถึงฆาต ค่อยมาดหมาย

ทำบุญ สุนทาน ก่อนกาลตาย...........................แพร่หลาย ให้เห็น เป็นธรรมดา

 

    (ถาม)จะได้ บุญย้อน เอาตอนไหน?.....................เกิดใหม่ ยากล้น จนอิดหนา

เพิ่งจะ สุขสบาย ในยามชรา.............................แล้วก็ มรณา (กรรม)สนองคืน?


    จึงควร ทำบุญ สุนทานจิต...................................ตลอดทั้ง ชีวิต อย่าคิดฝืน

ทาน-ศีล-ภาวนา ศรัทธายืน..............................ร่มรื่น ฤดีทุก นาทีเทอญฯ


๑ สิงหาคม ๒๕๖๔

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น