ชะตาลิขิต โควิดระบาด : กลอนคติเตือนใจ

ชะตาลิขิต โควิดระบาด : กลอนคติเตือนใจ

๏   ฝนล้นปรี่ สุริยา สิ้นอาภาส......................................บรรยากาศ ซึมเซา เข้าพรรษา

จวบจนกาล ผ่านสาย เมฆไคลคลา.......................แสงสุรีย์ ค่อยกรีฑา ประภาประไพ

๏    สถานะ โควิด(19) วิกฤติลาม.................................อย่าเพิ่งเบื่อ เพื่อติดตาม ความเคลื่อนไหว

สิได้รู้ ล่วงหน้า ว่ามีภัย(อะไร)..............................คืบคลานเข้า เท่าไร ใกล้ชีวา

๏    แทบทุกคน บ่นอ้าง ตั้งแต่เกิด................................ไม่เคยเห็น เช่นระเบิด ตกตรงหน้า

ภัยของโรค ระบาด เหนืออาชญา..........................หวั่นกระมล จนไม่กล้า (ออกนอกบ้าน)หาซื้อกิน

 

๏    โชคชะตา ลิขิต(ให้เกิด) โควิดฉกาจ........................ไร้อำนาจ วาสนา ท้าทายสิ้น

เพียรอุตสาห์ สืบทอด รอดชีวิน.............................ต้องอดทน รนดิ้น เหนือจินตนา(การ)

๏    มีความรู้(ิวิธีป้องกัน) จึงอยู่รอด และปลอดภัย...........วิกฤติก่อ บ่มีใคร ช่วยได้หนา

ต่างคนต่าง เอาตัวรอด ทอดอุรา...........................(เพราะ)ไม่อยากไป ประเชิญหน้า กับยมบาล

 

๏    ความเท่าเทียม ของคนจน และคนรวย.....................คือเจ็บป่วย-แก่ชรา-ละสังขาร

หญิงและชาย ไม่ได้เปรียบ เทียบเทียมปาน...........(ล้วน)มิอาจต้าน ความตาย ในยามกลี

 

๏    ต่างแค่คน อ่อนแอ แลเข้มแข็ง...............................มี-ไร้แรง ต่อสู้ ศัตรูนี้(โรคระบาด)

คนมักง่าย-(คน)ไม่ประมาท โอกาสมี.....................ไม่เท่ากัน หมั่นทวี สติปัญญา

๏    อีกกี่ปี ที่โรคา จะเลิกระบาด?.................................ยังไม่อาจ คาดคะเน ทุ่มเทว่า

ตราบที่การ กลายพันธุ์(ใหม่) ทะยานมา..................ฉีดวัคซีน(แล้ว) แทบสิ้นท่า อาสัญเอยฯ

๒๗ กรกฎาคม ๒๕๖๔