กิเลสกั้น ปิดตัณหา : กลอนจรรโลงใจ

กิเลสกั้น ปิดตัณหา : กลอนจรรโลงใจ

๏    (ทุ่ง)นาคอยน้ำ มาตามฤดู..............................................ฝนพรั่งพรู เหมือนสู่ขวัญ

ราวสุมอก (ฝน)ตกทั้งวัน.............................................หยาดฝนสรรค์ เสียงพรรณนา

๏    นกเขานิ่ง เกาะกิ่งไม้.....................................................ฝนทำให้ เลิกใฝ่หา

กินประทัง ยังชีวา......................................................หยุดเวลา สรรพกิจกรรม

๏    แต่คนไซร้ ไม่หยุดนิ่ง...................................................."อยาก"ทุกสิ่ง ยิ่งขึ้น(ด้วย)ซ้ำ

คอยโลภเร้า เช้ายันค่ำ...............................................เพื่อดื่มด่ำ (ทำ)ตามใจตน

 

๏    ความอยากผอง ของมนุษย์...........................................หาสิ้นสุด ดุจสายฝน(ฝนยังหยุดตก)

(เชี่ยว)กรากเกินแม้ กระแสชล....................................พัดกระมล ทุรนทุราย

๏    เอาเวลา มาทำเรื่อง......................................................ไม่เป็นเรื่อง เฟื่องขวนขวาย

สิ่งดีๆ มีมากมาย.......................................................(กลับ) บ่ ระคาย จูงใจคน

๏    ทุกยามที่ เกิดกิเลส......................................................ย่อมปฏิเสธ ซึ่งเหตุผล(ที่ถูกต้อง)

เมื่อตัณหา มาครองมน...............................................หลักกุศล เลิกสนใจ

 

๏    กิเลสกั้น ปิดตัณหา......................................................สางอุรา สะอาดใส

ความคิดอ่าน ทำการใด...........................................พ้นเภทภัย อกุศลกรรม

๏    (การ)ป้องกัน(ทำชั่ว)ง่าย กว่าไป(ตาม)แก้......................คอยดูแล เช้ายันค่ำ

ใจระคน กุศลธรรม..................................................ไม่ล่วงล้ำ ทำชั่ว*เอยฯ

๑๓ มิถุนายน ๒๕๖๔

*เมื่อไม่ทำชั่ว ก็ไม่ต้องกลัวจะได้ชั่ว.