กู คือ ผู้ไปเกิด :
กลอนคติสอนใจ
๏ อหังการ มมังการ.....................................(เป็น)สัญชาตญาณ มานเบื้องต้น
เกิดคู่ใจ ใครทุกคน...............................(ตั้งแต่)ทารกยล
จนเฒ่าชรา
๏ ก็คือ
"กู" และ "ของกู"............................ที่เคียงคู่
อยู่พร้อมหน้า
ทำให้คน
ท้นอุรา..................................กำลังกล้า เห็นแก่ตัว
๏ กู-ของกู
ล้วนดูดี.....................................วิเศษศรี ไม่มีชั่ว
ความโง่เขลา
หลงเมามัว........................ท้นท่วมทั่ว ทั้งหัวใจ
๏ เป็นบ่อเกิด
การลำเอียง.............................มิตรงเที่ยง ยากแก้ไข
เป็นสาเหตุ
ที่ทำให้...............................ทำชั่วได้ ไร้กังวล(ถึงผลลัพธ์)
๏ วิหิงสา
พยาบาท.....................................ในโลกธาตุ อุกอาจหน
(มี)กู-ของกู
คู่ดาลดล..........................ตลอดจน ตลอดกาล
๏ ต้องเวียนว่าย
ตายและเกิด........................ชีวินเชิด วัฏสงสาร
บ่สิ้นสุด
ผุดพบพาน..............................สถานการณ์ ดาล(ผล)นานา
๏ จงงดเว้น
ก่อเวรบาป................................กำราบ กิเลส-ตัณหา
เลิกคำนึง
ถึงอัตตา...............................ความถือว่า "กู-ของกู"
๏ ระลึกถึง
ซึ่งหลักธรรม..............................เป็นเงื่อนงำ ประจำสู้
เมื่อไร้ "กู" หมด "ของกู".....................จึงสิ้นผู้
สู่ครรภ์เอยฯ
๒๘
พฤษภาคม ๒๕๖๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น