มีเมตตา แต่ อย่าสงสาร :
กลอนคติสอนใจ
๏ เมฆสีคล้ำ แผ่คลุม
เกลียวกลุ่มก้อน..............................อากาศร้อน อบอ้าว เร่ารอฝน
ลมกระโชก กระชั้นชิด
ฤทธิ์แรงรน...............................ดูเสมือน เคลื่อนพล ด้นกรีฑา
๏ แต่จนแล้ว
จนรอด ก็ปลอดฝน.....................................หลายๆวัน ผ่านพ้น(เช่นนี้)
ล้นกังขา
เหตุไฉน
ไร้ฝนตก (ทั้งๆที่)รกเมฆา?............................หรือเทวดา จะโกหก เล่นพกลม?
๏ คล้ายคลึงข่าว
ถูกโกง เพราะ(รู้สึก)สงสาร......................คนใจบุญ สุนทาน มานขื่นขม
หลงเชื่อเล่ห์
เพทุบาย ไพร่สังคม................................ที่อุดม ความพาล แสนจัญไร
๏ เงินที่ให้(ทาน)
ไม่ได้ช่วย อำนวยผล(แก่คนทุกข์)............(ย่อม)ปราศจากบุญ หนุนดล กุศลได้
ถูกคนชั่ว
เสแสร้ง แย่งชิงไป......................................อย่าดีใจ (ว่า)จะได้บุญ
สิ่งสุนทร
๏ ควรมีความ เมตตา (แต่)อย่าสงสาร..........................รักษามาน มั่นคงให้
อย่าไหวอ่อน
(ใจที่)เปลี่ยนแปลงตาม
สถานการณ์ จักสั่นคลอน...........มิเกิดก่อ บวร รอนผลดี
๏ ความรู้สึก-อารมณ์
จู่โจมจิต......................................จักครอบงำ ความคิด
ประสิทธิ์ลี้
ความมีเหตุ
มีผล มืดมนมี..........................................อวิชา เพิ่มทวี มิเป็นคุณ
๏ ความเมตตา
ปราณี มีเหตุผล.......................................จิตกุศล จึงให้ทาง สางสถุล
ช่วยคนได้ ไร้ทุกข์ และอาดุร......................................บุกเบิกบุญ หนุนนำ
ความสวัสดี
๏ อยากช่วยเหลือ
เอื้อเฟื้อใคร ต้องไม่ประมาท...................เพราะพลั้งพลาด อาจทุกข์ สิ้นสุขี
เหล่าผู้คน
ที่จนยาก มากมายมี....................................เลือกวิธี ช่วยเหลือเถิด
ประเสริฐเอยฯ
๒๖
พฤษภาคม ๒๕๖๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น