การดำรงชีวิตต้องคิดบ้าง : กลอนคติสอนใจ

การดำรงชีวิตต้องคิดบ้าง : กลอนคติสอนใจ

 

๏    ฟ้าปั่นป่วน เมฆปรวนแปร แต่เช้าตรู่..............................อากาศอุดอู้ อบอ้าว ราวไฉน

กระแสลม กระโชกซัด (ต้น)ไม้ผลัดใบ.......................เริ่มวันใหม่ มืดมน อนธการ

 

๏    เสียงกระดิ่ง สายลม เหมือนโสมนัส..............................คล้อยสะบัด ตามกระแส ลมแพร่ผ่าน

หยาดพิรุณ ทยอยรด พจมาน...................................สดับปาน เสียงปลอบ ล้อมรอบกาย

 

๏    ฝนกระหน่ำ ย้ำเตือน เพื่อนชาวนา................................ได้เวลา หว่านข้าว เฝ้าขวนขวาย

เหนื่อยวันนี้ แต่วันหน้า จะสบาย................................ข้าวเกี่ยวขาย ได้กิน สิ้นอาดูร

 

๏    การดำรง ชีวิต ต้องคิดบ้าง..........................................รู้จักย่าง วางแผน (ให้ความ)แร้นแค้นสูญ

เพื่อความมี ชีวี ที่บริบูรณ์.........................................ปัญหา(อุปสรรค)ข้าม จำรูญ กูลเกื้อไกล(อนาคต)

 

๏    อย่าคิดเขลา เมาขลุก สนุกสนาน..................................ทิ้งทอดการ งานกิจ วินิจฉัย

เหน็ดเหนื่อยนัก พักบ้าง ช่างประไร............................แต่ต้องไม่ เกียจคร้าน คอยหมั่นเพียร

 

๏    ประสงค์ดล ผลได้ ในชีวิต...........................................ต้องประสิทธิ์ งานเอื้อ เพื่อแลกเปลี่ยน

กับ(การ)มีกิน มีใช้ ไม่ขาดเตียน................................จึงต้องเธียร อุทิศ พิชิตงาน

 

๏    ชีวีชู อยู่รอด ปลอดเภทภัย..........................................ก็เพียงพอ ต่อวิสัย ได้สุขศานติ์

มิจำเป็น ต้องเฟ้นหา (อย่าง)มโหฬาร.........................(กิน)ใช้ล้างผลาญ โลกา จนสากรรจ์

 

๏    หวังกอบโกย โดยกระหาย ในฐานะ...............................เกิดโลภะ ตระหนี่ วิเศษฝัน

ว่า(ตน)ประเสริฐ เลิศล้น (เหนือ)ชนสามัญ...................สิ้นชีวัน สิ่งอันใด (เอา)ตามไปเอย?(เงิน-เกียรติยศ-ชื่อเสียงฯลฯ)

 

๑๔ พฤษภาคม ๒๕๖๓