ขอแค่ไม่มีคนมาข้องเกี่ยว :
กลอนอนุรักษ์ธรรมชาติ
๏ อาทิตย์
อัศดง หลังวงเมฆ...........................................รจเรข รังสี รวีแสง
วิจิตร
ประดิษฐ์วรรณ การเปลี่ยนแปลง.............................สำแดง แต่งเติม
เสริมคคนานต์
๏ พลบค่ำ
ดำเนิน เดินเท้าคล้อย......................................แสงเรื่อ
เมื่อน้อย(ลง) พลอยโสรจศานติ์(โสรจ อ่าน โสด=อาบ)
บรรยากาศ ประกฤต จิตวิญญาณ....................................ระงับความ
พลุ่งพล่าน ได้บันดล(ประกฤต=ทำ)
๏ เมื่อใด
ดวงแด มิแส่อยาก............................................ไม่ยาก จักบรรลุ
(ใจ)เป็นกุศล
บ่ยึดมั่น
ถือมั่น พลันพิมล..............................................หลุดพ้น โมหะ
อวิชา
๏ เมื่อชน
หมู่มาก ร่วม(กัน)ผลักไส...................................โลกย่อม หมุนไป
ในปัญหา
เหล่าชน ส่วนน้อย
ด้อยพลา..........................................ได้แต่ ภาวนา อย่าพลอยรน(รน=เร่าร้อน)
๏ อยากมั่ง
อยากมี อยากมิหยุด.......................................มนุษย์ ฉุดรั้ง โลกพังหน
เมื่อ(มนุษย์)หยุด
เคลื่อนไหว ในบัดดล............................โลกพลัน พิมานยล ท้นทันตา
๏ ขอแค่(คน)
ไม่ต้อง มาข้องเกี่ยว...................................ประเดี๋ยว ธรรมชาติ
จักสรรค์หล้า
ให้อุดม
สมบูรณ์ สุนทรา...............................................ยิ่งกว่า มีมายา
นฤมิต
๏ พลัง
ธรรมชาติ ทัศไนย..............................................หลากล้น กลไก
ไวศักดิ์สิทธิ์
เสมือน
หนึ่งมี อิทธิฤทธิ์...............................................ลิขิต เงื่อนกล
ผลสุดท้าย
๏ หาก(คน)ไม่
พากเพียร เพื่อเรียนรู้.................................โลกสิ เข้าสู่ ความฉิบหาย
ส่งสู่ ผู้คน ทุรนทุราย...................................................ทรมาน ใจ-กาย
จนตายเอยฯ
๒๖ เมษายน ๒๕๖๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น