ต่างมีปกติเห็นแก่ตัว : กาพย์ยานี๑๑

ต่างมีปกติเห็นแก่ตัว : กาพย์ยานี๑๑

๏    เติบใหญ่ กายแคล่วคล่อง........................................ลูกแมว(ก็จด)จ้อง แต่จะเล่น

กิน-นอน รอนละเว้น..........................................เช่นเด็กมนุษย์ เพียรอุตสาห์

๏    ลูกแมว หลงลืมแม่(ที่จากไป)...................................คำนึงแต่ แค่อัตตา

สุขสบาย กายชีวา.............................................คือสิ่งประเสริฐ ยอดเฉิดฉันท์

๏    คนเรา ก็เค้าคล้าย..................................................มุ่งมั่นหมาย ให้ชีวัน(ตน)

เปี่ยมสนุก เป็นสุขสันติ์.......................................มั่นผลประโยชน์(ส่วนตัว) มิหมดหา

๏    ยก "กู" เป็นศูนย์กลาง............................................(ของ)ทุกสิ่งอย่าง มิสร่างซา

"กู" นั้น สำคัญกว่า............................................ทั้งโลกา นึกประสงค์

๏    คือคติ ที่ผู้คน.......................................................ส่วนใหญ่มน ยลมั่นคง

(ควร)เข้าใจ อย่าใหลหลง..................................คน(ทุกยุคสมัย)ยังคง เห็นแก่ตัว

๏    (คน)ที่จะ มีน้ำใจ..................................................มอบให้ใคร เร้นไร้ทั่ว(หายาก)

คอยเฝ้า คิดเมามัว............................................เอาตัวรอด คือยอดดี

๏    เถิดหนา อย่าเสียใจ..............................................หากถูกใคร (ทำ)ให้บัดสี

กระทำ การย่ำยี................................................ปราศปรานี มีเมตตา

๏    อย่าเอา มาใส่ใจ..................................................คิดร่ำไร ใคร่ถือสา

อ่อนเพลีย เสียเวลา...........................................เพียรพัฒนา ชีวา(ตน)เทอญฯ

๓๐ มีนาคม ๒๕๖๓