สรรพสิ่งอิงเหตุปัจจัย : กลอนเปล่า

สรรพสิ่งอิงเหตุปัจจัย : กลอนเปล่า

๏     สายลมพัดห้วนพรั่งพรู

เป็นสัญญาณให้รับรู้

ว่าเริ่มล่วงเข้าสู่ฤดูร้อน

๏     กลางวันขยายยาว

กลางคืนอันเหน็บหนาวถูกบั่นทอน

ประสบการณ์แบ่งปันคำสอน

ที่แน่นอน-น่าเชื่อถือ

๏     สรรพสิ่งอิงเหตุปัจจัย

อะไรๆที่เป็น-มี

สัจธรรมดำรงวิถี

ธรรมชาติมี เหตุและผล

๏      จะคิดจะทำกรรมใด

ควรใคร่ในกฎเกณฑ์อันเป็นสากล

คิดให้ตรง

ธำรงเหตุผล

อย่าฉลจิต-พิสดาร-มารยา

๏     เมื่อเหตุปัจจัยใดเป็น-มี

ย่อมมิอาจเลี่ยงลี้

ทื่จะบังเกิดผล

๏     การแก้ไขที่ปลายเหตุ

คือเจตนาอย่างไม่แยบยล

ยากจะได้ผล
ดั่งที่ตนต้องการ

๏     ความสับสนต่อกลไก

ความมิเข้าใจในสัจธรรม

ความไม่ซือตรงประสงค์ส่ำ

ความขาดจริยธรรม

จิตใจต่ำช้า

ฯลฯ

๏      ชนจึงเห็นผิดเป็นชอบ

เห็นชอบเป็นผิด

ก่อการกระทำวิปริต

ประดิษฐ์ประจัญปัญหา

๏      สร้างทุกข์เศร้าเร่าหฤทัย

สร้างความมืดมนให้ชีวา

สูญเสียสิ่งที่มีค่า

เสียเวลาติดกับดักวิกฤตการณ์ฯ

๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓

*๒๙.สิ่งใดไม่มี(ปัจจัย)ก็ไม่มีขึ้นได้ ถ้ามี(ปัจจัย)ก็ไม่เป็นอื่น

ยาชนิดนี้เป็นของแก้โรคพิษ คือความวิตกได้

(หิโตปเทศ : เสฐียรโกเศศ-นาคะประทีป)