คบหา : กาพย์ยานี๑๑
๏ ฝนสาย
ปรายวิสุทธิ์.........................................กำเนิดจุติ จากเวหา
พร่างพรม
พสุธา....................................วนาลัย ไกลกันดาร
๏ (น้ำฝน)รักษา
ความบริสุทธิ์..............................จนโลกรุด มนุษย์ผ่าน
บริโภค
บริพาร......................................ความสะอ้าน พลันเสื่อมไป
๏ เปลี่ยนเป็น
น้ำโสโครก....................................เนืองนองโลก วิปโยคใส(วิปโยค=ความพลัดพราก)
คน-สัตว์
ผลัดกิน-ใช้..............................น้ำกลับกลาย ไร้คุณา
๏ เปรียบเสมือน
ปวงคนดี....................................เมื่อคลุกคลี มีคบหา
กับคน
กระมลคลา-................................คล่ำต่ำช้า สารเลว
๏ ก็เหมือน
มีสมบัติ...........................................แต่กำจัด โดยทิ้งเหว
โยนใส่
กองไฟเปลว..............................ทุบย่อยแยก เหลวแหลกลาญ
๏ คนมี
ศีลแตกต่าง...........................................ย่อมเหินห่าง เยื้องย่างหาญ
ก่อกรรม
กระทำการ...............................ประสานกิจ ยากคิดตรอง
๏ สมาธิ=(ความ)สำรวมใจ..................................แน่วแน่ให้
หทัยสนอง
เหมาะแก่
กรรม์ครรลอง..........................(ในคน)มิสอดคล้อง ต้องเลิกรา
๏ ทักษะ
ความสามารถ......................................ความเปรื่องปราด แก้ปัญหา
(คนที่แตก)ต่างมี
สติปัญญา....................คบหา(กัน)ได้ ไม่ง่ายเลย
๏ คนดี(กับคน)
บัดสีคบ(หากัน)...........................ย่อมประสบ พินาศเผย
ข่าวเข็ญ
เห็นลงเอย..............................เฉลยสัจ จะปรัชญาฯ
๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น