จิตที่ฝึกดีแล้วนำสุขมาให้ : กลอนคติธรรม
๏ ดวงฤดี
คือสิ่งที่ ควรควบคุม..................................เพราะประชุม สุมกิเลส
และตัณหา
สัตว์สัญชาต
(ตะ)ญาณ พาลเถื่อนป่า......................เวทนา อารมณ์ ผสมปนเป
๏ ความนึกคิด
วินิจฉัย ใคร่(การ)กำกับ.......................ต้องบังคับ บัญชา ละฉลเฉ
สุจริต
พิจารณา อย่าเกเร......................................ความเจ้าเล่ห์ เพทุบาย
ไม่จำเป็น(ต่อการดำรงชีวิต)
๏ อันนิสัย
ใจคอ คด-งอ ง่าย....................................ธรรมชาติ มนัสร้าย ระหายเห็น
ต้องฝึก-ดัด-ขัดเกลา
บรรเทาเวร-...........................กรรมประสงค์ โกงเจน เว้นจากใจ
๏ ความเห็นแต่
แก่ตน กระมลก่อ...............................บาป-อธรรม กรรมฉ้อ ระย่อไร้
ลดความเห็น
แก่ตน พ้นฤทัย.................................แทบทำให้ ไม่เกิดก่อ ฉลฉ้อกรรม
๏ ดัดจิตใจ
ให้ตรง จงซื่อสัตย์...................................เมื่อจิตใส ใจสะอาด จรัสล้ำ
จะอำนวย
อวยผล หนทางธรรม..............................ที่เกินกล้ำ คนธรรมดา สามารถมี
๏ ความลุ่มหลง
งมงาย (เรื่อง)ไร้สาระ.........................สร้างภาระ อุปสรรค ขวากวิถี
ทางรู้แจ้ง
เห็นจริง สิ่งชั่ว-ดี...................................จงย่ำยี อย่าให้ ครองใจคน
๏ จิตที่ฝึก
ดีแล้ว ย่อมแกล้วกล้า................................มีสัมมา จริยวัตร ไม่ขัดสน
ปัดเป่าความ
ต่ำช้า ไปจากตน................................ขับไล่ความ มืดมน พ้นชีวัน
๏ อย่ามัวรอ
ขอพร สิ่งศักดิ์สิทธิ์.................................เมื่อ(สามารถ)สัมฤทธิ์ ด้วยจิตที่
สุทธิสรร
เลี่ยงประหลาด
บัดสี พิธีกรรม์................................(เพราะ)สิ่งสำคัญ คือจิต
อุกฤษฏ์เอยฯ
๒๙ มกราคม ๒๕๖๓
*
การฝึกฝนจิตที่ข่มได้ยาก อันเร็ว
มีปรกติตกไปในอารมณ์
อันบุคคลพึงใคร่อย่างไร เป็นความดี
อันบุคคลพึงใคร่อย่างไร เป็นความดี
เพราะว่าจิตที่บุคคลฝึกดีแล้วนำสุขมาให้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น