สุขใจดั่งได้ขึ้นสวรรค์ : กาพย์ฉบัง๑๖

สุขใจดั่งได้ขึ้นสวรรค์ : กาพย์ฉบัง๑๖

๏    ความสุขน้อยๆในวันนี้.......................ได้ช่วยชีวี

ลูกนกกระติ๊ดขี้หมู

๏    ที่พ่อแม่สร้างรังอยู่......................บนสายไฟคู่

เลี้ยงดูลูกน้อยกลอยใจ

๏    (ลูกนก)ขนยังขึ้นไม่เท่าไร.....................เจ้าของบ้านไซร้(เพื่อนบ้าน)

คิดร้ายเก็บรังโยนทิ้ง

๏    ริมหนทาง(รังนก)วางแน่นิ่ง.....................(ลูก)นกไม่ไหวติง

อิงอ้างสัญชาตญาณ

๏    ปล่อยไว้คงไม่เป็นการ......................ด้วยความสงสาร

ฉันจึงเก็บ(รัง)ย้ายที่ใหม่

๏    เลียนแบบค้างบนสายไฟ......................มิห่างเท่าไร(จากที่เดิม)

หวังให้พ่อแม่(นก)แล-ยิน

๏    กลับมาเลี้ยงลูกผูกจินต์.....................รักษาถวิล

มิสิ้นสัมพันธ์(เลือดเนื้อ)เชื้อไข

๏    เวลาหนึ่งวันผ่านไป.....................รู้สึกสบายใจ

ได้ยินเสียงโต้ตอบกัน(ระหว่างลูกนกกับพ่อแม่)

๏    สุขใจดั่งได้ขึ้นสวรรค์.....................วิถีชีวัน

ที่จรรโลงงามตามกุศล

๏    เหนือกว่ายากดีมีจน......................ก็คือดวงกระมล

ของคนที่แตกต่างกัน

๏    ก่อกรรมตามจิตคิดสรรค์.......................แลรับผลกรรม์

ของใครของมันแผกผันเอยฯ

๔ ตุลาคม ๒๕๖๒