นิพพาน สูงส่งแสนประเสริฐ : กลอนจรรโลงใจ

นิพพาน สูงส่งแสนประเสริฐ : กลอนจรรโลงใจ

๏     นภาช่างสูงส่งและสดใส

ทำให้ใครๆต่างปรารถนา

อยากไปอาศัยในฟากฟ้า

คงจะเป็นสุขทุกเวลานิรามัย

๏      และเพราะว่า...นภกว้าง

หนทางห่างเหินเกินคำว่า...แสนไกล

(คน)จึงได้แค่แลและฝันใฝ่

ตั้งแต่วัยเยาว์จนเฒ่าชรา

๏     แต่ความสวยงามเป็นอำมฤต

เสน่ห์อันวิจิตรของฟากฟ้า

เปรียบเสมือนเวทมนต์มายา

ดึงดูดใจนราให้มาลุ่มหลง

๏      แม้จะรู้ว่าไม่สามารถ

หากแต่ความปรารถนาจะยังคง

สร้างจินตนาการอันสูงส่ง

ยืนยงคงมั่นคู่กาลเวลา

๏     ก็เหมือนกับ....นิพพาน

นักปราชญ์โบราณวาดฝันหา

แปลกแยกกันไปต่างๆนานา

ตามหลักศาสนาที่นับถือ

๏      สำหรับพุทธธรรม

นิพพานเหนือคำที่ร่ำลือ

ตัดขาดวัฏสงสารสัมพันธ์ยื้อ

คือสถานะสงบ-สิ้นภพ-ขันธ์ฯลฯ

๏     ยังให้ชนผู้สนใจ(แต่ส่วนใหญ่ไม่เข้าใจ)

ต่างตั้งความหวังไกล...ใฝ่ฝัน(วาดภาพสารพัด)

อยากบรรลุนิพพานพลัน

แม้ในสักวันข้างหน้าก็ยังดี

๏      (เหตุผล)เพราะเบื่อหน่ายในชีวิต

เพราะคิดว่า(นิพพาน)สูงส่ง-ประเสริฐกว่าโลกนี้

เพราะจินตนาการว่า(เป็นสถานที่)ยอดเยี่ยมมีฯลฯ

และ(คนอีกมากมาย)ที่ไม่รู้...อยากตามผู้คนเขาไป

๏     อยากบรรลุนิพพาน

ทะเยอทะยานต้องการได้

อยากมี อยากเป็น อยาก...อยาก...อยาก...มากมาย

จิตใจไหลหลง...งงงัน

๏      นิพพานอันวิเศษ

คนมีกิเลส-สาไถย ร่วมใฝ่ฝัน

มายาคติ-จินตนาการฯลฯแตกต่างกัน

ยึดมั่นแนวทางของตน....อลเวงฯ

๒๕ กันยายน ๒๕๖๒