รางวัลชีวิต : โคลงสี่สุภาพ

รางวัลชีวิต : โคลงสี่สุภาพ

๑.นกอีแพรดขับร้อง...............................เพลง(อำ)ลา

สวัสดีทิวา..................................ค่ำแล้ว

ตะวันยอแสงมา...........................เติมสติ

ชีวีเพิ่งผ่านแคล้ว.........................มรพ้นอีกคราฯ

๒.อายุยืนยาวเพี้ยง................................เพิ่มผัน

เสมือนหนึ่งของรางวัล...................จากหล้า

ทรัพยา-อาหารฯลฯปัน..................เป็นกิจ

ทุกชีวิตเติบกล้า...........................ไป่ต้องตอบแทนฯ

๓.หมื่นแสน(ครั้ง)โอกาสให้.....................กลับตัว

จากพฤติกรรมเมามัว......................หยาบช้า

เกิดละอาย-เกรงกลัว......................ต่อบาป(หิริ-โอตตัปปะ)

สำหรับคนใจกล้า...........................ควรได้รางวัลฯ

๔.วันคืนคือชั้นเรียน................................ชีวิต

เปิดอุราขบคิด...............................เรียนรู้

สัจจะเป็นนิมิต...............................มโนภาพ

สำหรับคนฉลาดผู้..........................มิ(ปล่อย)ให้หลุดลอยฯ

๕.ทยอยเพิ่มความรู้................................สม่ำเสมอ

รอบคอบอย่าเผอเรอ.......................พลาดพลั้ง

ตราบที่ไม่หลงละเมอ......................(เดิน)ทางผิด

ประสิทธิผลมิยากยั้ง........................มีได้เป็นประจำฯ

๖.ตีความ"รางวัล"ด้วย.............................ปัญญา

ย่อมประสบอัจฉรา...........................รู้แจ้ง(อัจฉรา=ชั่วพริบตา)

เลิกคิดแคบแค่เงินตรา......................วัตถุ

รุจิราจึ่งไม่แล้ง................................สะพรั่งพร้อมโดยพลันฯ(รุจิรา=งาม,สว่าง,รุ่งเรือง)

๗.โลกมีรางวัลให้...................................ทุกคน

หากประพฤติอยู่บน.........................(ความ)ถูกต้อง

การฝึกหัดอดทน............................คือเหตุ

แห่งผลอันสอดคล้อง......................สัจแท้ชีวีฯ

๗ กรกฎาคม ๒๕๖๒