ไม่มีใครรู้ไปหมด : กลอนคติเตือนใจ
๏ มีความจริง
มากมาย ในพิภพ.................................ยังหลบลี้ หนีให้ สายตาเห็น
อย่าคิดว่า
ข้ารู้หมด ทุกกฎเกณฑ์...........................เพราะจะเป็น คนโง่ โมหะมอง
๏ สิ่งที่ใคร
ได้ฟัง ยังไม่หมด....................................มธุรส โสตเสียง
เรียงสนอง(มธุรส=ว.ไพเราะ)
เป็นแค่เศษ
เสี้ยวหนึ่ง อย่าพึงคะนอง......................หลงลำพอง ว่าทุกอย่าง ได้ฟังมา
๏ คันธชาติ
ปัถพี มีหลายหลาก................................มิเต็มปาก หากจะพูด สุดแผ่นหล้า
เคยได้ดอม
ดมกลิ่น สิ้นโลกา................................จึงมิควร ด่วนจินตนา ว่ารู้ดี
๏ สรรพรส
พจนา ว่าเคยลิ้ม.....................................ชวนกระหยิ่ม ยิ้มเยาะ
เพราะบัดสี
ทิพรส โฆษณา
ค้าพาที........................................คงไม่มี ใครเชื่อ
(เพราะขี้)คุยเหลือเกิน
๏ สัมผัสใด
ใครเล่า ป่าวประกาศ...............................ว่าสามารถ สัมผัส มิขัดเขิน
ครบทุกๆ
ผัสสา ทัศนาเพลิน..................................คงต้องเชิญ ลี้หลบ สงบใจ
๏ บ่มีคน ผู้ใด
รู้ไปหมด..........................................ทั้งอดีต อนาคต โป้ปดไคร่
เอาแค่เรื่อง
ปัจจุบัน เหตุการณ์ไร............................ที่เกิดใน โลกา
หารู้จริง(ทุกประเด็น)
๏ จึงมิควร
ด่วนสรุป ทุบโต๊ะอ้าง................................"รู้ทุกอย่าง"
ต่างอะไร เหลวไหลยิ่ง
อวดรู้ถ้วน
ชวนหมั่นไส้ หน่ายชังชิง..........................ด้วยเป็นสิ่ง โง่เขลา เบาปัญญา
๏ หัดรับฟัง
คนอื่นเขา บอกเล่าบ้าง............................จะช่วยสร้าง ทางไสว ไขปัญหา
คนฉลาด
ขนาดไหน (เมื่อ)ตายมรณา.......................(ยัง)ไม่รู้ว่า จะเกิดเป็น
เช่นไรเลยฯ
๒๒ มิถุนายน ๒๕๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น