คน(ใจ)พิการ : กลอนคติสอนใจ
๏ โดยทั่วไป
หลาย(ต่อ)หลายคน..................แต่งตัวตน ยลภูมิฐาน
แต่อับจน
กระมลสันดาน................................จิตพิการ พาลอัปรีย์
๏ ใช้ของแพง
สำแดงอวด...........................สูงยิ่งยวด สง่าราศี
เป็นไฮโซ
โก้หรูมี........................................(มีการ)ศึกษาดี ศิวิไลส์
๏ แต่พฤติกรรม
ต่ำสถุล..............................มองค่าคุณ หามีไม่
อยู่เพื่อทำ
ความจัญไร..................................อยู่ร่ำไป ให้(คนอื่น)ลำเค็ญ
๏ เอาเปรียบคน
จนเป็นจริต.........................ความนึกคิด วิปริตเห็น
ไร้ยางอาย
ใจด้านเจน..................................มิเว้นว่าง สร้างบาปกรรม
๏ คือนรา
ผู้น่าสงสาร.................................จิตวิญญาณ พิการย้ำ
อย่าถือสา
การกระทำ...................................ที่จะนำ เวรกรรมมา(ให้ตัวเอง)
๏ วิญญูชน
ย่อมยลเห็น..............................ผู้ลำเค็ญ มีปัญหา
ควรได้รับ
ความเมตตา.................................มอบกรุณา และปราณี
๏ เมื่อเราคือ
คนแข็งแรง............................สมควรแสดง (ความ)แกร่งศักดิ์ศรี
น้ำใจเกื้อ
เอื้ออารี.......................................ช่วย(เหลือ)คนที่ เขาพิการ
๏ พบผู้ที่
อ่อนแอกว่า................................เกิด(รู้สึก)เมตตา คือ(คน)กล้าหาญ
มีมนัส
พัฒนาการ.......................................เกษมสำราญ ชั่วกาลนานเอยฯ
๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น