คนมันโง่ : กลอนปัญหาสิ่งแวดล้อม

คนมันโง่ : กลอนปัญหาสิ่งแวดล้อม

๏    ความโง่เขลา ของเหล่าคน....................หลงตน เย่อหยิ่ง เยี่ยงยิ่งใหญ่

ตะกละตะกลาม ตามแต่ใจ.......................โดยไม่ พินิจ พิจารณา

๏    คิดโฉดเขลา เอาแต่ได้.........................เหตุให้ ประจัญ ปัญหา

(เช่น)หมั่นตัดไม้ ทำลายป่า.....................มากกว่า (เพื่อ)ทำมา หากิน

๏    อยากมั่งมี ไร้ที่สุด...............................ไม่หยุด สะสม ทรัพย์สิน

ฟุ่มเฟือยปรี่ ใช้ชีวิน................................น้ำ-ดิน-อากาศ ปราดทำลาย

๏    มิสัตย์ซื่อ ถือเล่ห์กล.............................มนุษ (ษะ)ยชน ผลสุดท้าย

ต้องขัดสน ทุรนทุราย..............................กระเซ็น กระสาย ไร้สุขมี

๏    ที่อื่นเห็น เป็นปัญหา.............................ยังไม่ ตื่นมนา หาวิถี

ป้องกันภัย พิบัติที่..................................เกิดซ้ำ ย่ำยี ชีวีตน

๏    ฝุ่น(PM2.5)ตลบ กลบเมืองกรุง...............ชาวทุ่ง ยุ่งใจ มิใฝ่สน

(จอดรถ)ดัดจริต ติดเครื่องยนต์.................เล่นมือ ถือวน มนวุ่นวาย

๏    อากาศโลก ผกผันผวน..........................มีใคร ใคร่ครวญ ขวนขวาย

คิดป้องกัน ภยันตราย..............................ก่อนจะสาย ไร้สิ้น วิญญาณ

๏    หยุดฟุ่มเฟือย ข้าวของใช้......................ก่อนไร้ สันติ สุขสถาน

รักษ์โลกา อภิบาล..................................สิ่งแวด ล้อมลาน เลิกทำลายฯ

๓๑ มกราคม ๒๕๖๒