หมาเห่าไม่เห่าตอบ
: กาพย์ฉบัง๑๖
๏ สุนัขขี้เรื้อนเกลื้อนกรัง...................ขนหลุดดุจดัง
สังคังสังเวชทุเรศเห็น
๏
แค่นอน-นั่งยังลำเค็ญ.................เกากายไม่เว้น
เป็นทุกข์ลุกลี้ลุกลน
๏
เที่ยวทำคำรามตามถนน..................ข่มขู่ผู้คน
เยี่ยงล้นอำนาจอัตตา
๏
คนที่เข้าใจไม่ถือสา..................กลับสมเพชเวทนา
ในโชคชะตาหมาขี้เรื้อน
๏
มิยอมเข้าใกล้ใคร่เยือน...................รังเกียจเดียดเสมือน
เบือนหน้าหนีให้ไม่ประสงค์
๏
สิอยู่สังฆกรรมดำรง...................ขี้เรื้อนเปื้อนปลง
ร่วมวงอัปรีย์ดิรัจฉาน
๏
เปรียบดั่ง(การ)ได้พบคนพาล..................หุนหันสันดาน
หาเรื่องระรานหาญผจญ
๏
ผู้เป็นปราชญาสาธุชน.................มิถือสายล
แค่คนต่ำทรามลามสถุล
๏
ชีวิตเวียนวนทนอาดุร.................ปราศจากค่าคุณ
ไร้บุญวาสนาสวัสดี(ภาพ)ฯ
๗ ธันวาคม ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น