ฝึกตน : กลอนหก
๏ คนเรา ถ้าขาด
ความรู้.........................มักจะ ถูกผู้ โฉดฉล
ลวงหลอก
กลอกหู กุ(เรื่อง)จน...............หลงกล ท้นทุกข์ ทรมาน
๏ (คน)เชื่อง่าย ไม่ พิ
จารณา..................ศึกษา ภาษิต คิดอ่าน
ย่อมจะ โดนคน
มนมาร..........................ล่อหลง บงการ พานภัย
๏ ยิ่งใคร ใจคุด
ทุจริต(ด้วย)....................เห็นผิด เป็นชอบ(มิจฉาทิฐิ) ลอบไฉน
บำเพ็ญ(ตน
)เป็นพาล จัญไร...................ยิ่งหลง ไหลได้ ง่ายดี
๏ นรา ถ้าล้ำ
ความรู้...............................เพียรสู้ ศึกษ์สัจ พัฒน์ศรี(ศรี=ความเจริญ)
เห็นใคร
ลวงล่า ท่าที.............................ก็มี ความรู้ เท่าทัน
๏ โดยเฉพาะ เจาะจง
ปลงจิต...................สุจริต เข้มงวด กวดขัน
ซื่อตรง
ทรงสัตย์ อัศจรรย์.......................ใครกัน (อาจ)ดาลดล ฉลพราง
๏ (ใจ)สุขุม รอบคอบ
ชอบธรรม................ภาษิต พิศกรรม ส่ำสร้าง
หนักแน่น
แก่นสาร ชาญทาง...................(จะถูกใคร)บิดเบือน เลือนราง บางเบา
๏ บัณฑิต (ย่อม)คิดตรึก
ฝึกตน.................(ให้)เป็นคน ก้าวข้าม ทราม-เขลา
ไม่ชอบ
รักชั่ว มัวเมา..............................ไม่เอา แต่เล่น เต้นรำ(หมายถึง
ทำสิ่งไร้สาระ)
๏ สมอง ต้องล้ำ
ความรู้...........................จิตใส(สะอาด) ใจสู้ อุปถัมภ์
จึงจะ สุขี
มิระกำ....................................ดำเนิน ในโลก สกปรกเอยฯ
๑๙ ธันวาคม ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น