จึงมีคนจน-คนรวย : กลอนคติสอนใจ
๏ โลกใหญ่
ใบนี้............................มากมี ทรัพยา ปรากฏ
กิน-ใช้
ไม่หมด.............................แม้ลดทอน ก่อนเพิ่มกลับ
ดิน-น้ำ-อากาศ..............................ธรรมชาติ
วัฒนา คณานับ
เกื้อกูล
หนุนรับ.............................เลี้ยงสรรพ (พะ)ชีวา ประชากร
๏ จึงน่า
สนใจ................................เหตุไฉน มีคน อดอยาก?
ตกระกำ
ลำบาก............................ทุกข์ยาก จนตาย หลายสลอน
ลองดู
หมู่ชน................................มากคน สุขสบาย ไม่อาทร
เริงร่า
สโมสร................................สถาพร ธำรง ชีวิน
๏ ส่วนหนึ่ง
เพราะคน.......................ดวงกระมล มีความ แตกต่าง
ดำเนิน(ชีวิต)
เหินห่าง....................เส้นทาง ดี-ชั่ว ทั่วถวิล
ลางคน
ด้นทำ...............................กุศลกรรม สัมมา อาจิณ
(แต่)บางคน
รนดิ้น.........................กระสันหา ราคิน ภินท์พิลัย(ภินท์=แตก,พิลัย=ความย่อยยับ)
๏ คนเรา
ถ้าขยัน.............................มุ่งมั่น งานทำ จำรัส
(ย่อม)อุดม
โสมนัส.........................สมบัติ พัสถาน ลานหลั่งไหล
รู้จัก
ควบคุม..................................สุขุม ชีพคร่ำ ดำเนินไคล
คุณธรรม
นำใจ...............................จะไม่ อดอยาก ลำบากยล
๏ แต่ใคร
เกียจคร้าน........................ทำงาน หนักไม่เอา เบาไม่สู้
คดคิด
เป็นนิจอยู่............................นอกลู่ นอกทาง มล้างผล
อบายมุข
คลุกคลี............................ก่อหนี้ ท่วมตัว หัวตนฯลฯ
ย่อมเลี้่ยง
ไม่พ้น.............................ยากจน ท้นทุกข์ ทรมานฯ
๒๓ ตุลาคม ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น