ความมีมโนธรรม : กลอนคติสอนใจ
๏ ผู้ที่ มิผ่าน
(ระบบ)การศึกษา................พิจิตร พิจารณา มิปรากฏ
(ยิ่งถ้า)สันดาน
พาลเคี้ยว เลี้ยวลด..........คิดคด ในข้อ ส่อแสดง
๏ คนหนอ บ่ได้
เกิดมา..........................พร้อมญาณ ปัญญา รู้แจ้ง
ผิด-ชอบ-ชั่ว-ดี
มิกาจแกร่ง....................แฝงใน ใจคอ นรชน
๏ ต้องพาน การเพียร
เรียนรู้....................ตรองดู ขอบเขต เหตุผล
สังเกต สังกา
อุระตน............................ตลอดจน คนอื่น ดื่นไกล
๏ สำคัญ คือการ
ศึกษา..........................ศาสนา คำสอน คอนไซร้
ศีล-วัตร-สัทธรรม-วินัยฯลฯ....................คิดไข
ก่อกรรม ชำนาญ
๏ แน่แท้ แม้ใจ
ไม่รักษา(ศีลธรรม)...........ถึงจะ เทศนา ฉะฉาน
คนไม่
ประเสริฐ เพราะเกิดนาน...............หรือผ่าน การบวช ประกวด(ธรรมะ)กราย
๏ (ใบ)ปริญญา ถาโถม
ท่วมหัว...............(ถ้า)ผิด-ชอบ-ชั่ว-ดี มิมาดหมาย
ศาสตรา
อาจารย์ อันตราย.....................ติดคุก มากมาย ในความจริง
๏ มโนธรรม ความดี
ศีลสัตย์...................ยืนหยัด อะเคื้อ เหนือสาระสิ่ง(อะเคื้อ=งาม)
ประเสริฐ
เป็นศรี ที่พึ่งพิง.......................ยอดยิ่ง พิไล ในโลกา
๏ ความมี มโนธรม
สำนึก.......................สัมพันธ์ การตรึก ศึกษา
เพราะ(คน)ทำ
ตามใจ ไตรอัตตา.............พารา จึงพิกล ล้นพิการฯ(ไตร=ไกร)
๑๙ ตุลาคม ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น